U mnie jest dokladnie tak jak u ciebie. Czasu nie mam na nic. Mala jest tak absorbujaca, ze czas mam jak usnie, a jak nie spi to nie mam jak butelek umyc, zjesc czy zrobic siku, bo jak tylko ja posadze na bujaku albo poloze to placze. Masakra!

Mój pierwszy syn był aniołem w porównaniu z drugim :]
O takich małych ancymonkach tylko slyszałam od niektórych mam i znajomych, a teraz sama takiego posiadam.
W zasadzie to jest grzeczny, ale nie wysiedzi długo w jednym miejscu. Szafki, szuflady przetrzepie wszystkie, co do jednej. Wszędzie wlezie, wszystkiego dotknie, pościąga. Masakra :P

u mnie Zuza też chce żeby poświęcać jej mnóstwo czasu, wszystko do rączek, buźki, skakanie na kolankach, pełzanie. leżaczek i mata poszły w odstawkę kupiłam jej nową zabawkę - stojak gimnastyczny ciekawe czy to ją chociaż na chwilę zajmie (czekamy aż przyjdzie;p). tyle że ja pracuje odkąd mała skończyła 3 miesiące. czas leci, dzieci rosną! ;)

no cóż w telewizji najczęściej pokazują mamy, które mają nianie, babcie, gosposie na wyciągnięcie ręki, więc mają czas na tzw "normalne" życie a my zwykłe mamy często nawet nie mamy czasu na siusiu:/

No niestety media kreują macierzyństwo idealne... a ono oczywiście wcale takie nie jest. Mój synek był takim aniołkiem do 4 miesiąca życia, a potem z tygodnia na tydzień stał się coraz bardziej absorbujący. Teraz ma 1,5 roku i powiem Ci, że nic nie mogę przy nim zrobić. Jeść możemy tylko wtedy, kiedy on je i tylko to, co on. Sprzątanie, gotowanie odbywa się, kiedy ktoś może się nim zająć, albo kiedy śpi. Komputer, książka, gazeta-również tylko wtedy, kiedy nie widzi. Powiem Ci, że dopiero nie dawno dotarło do mnie, że sama nie dam sobie rady. Wpadłam na to kiedy spostrzegłam, że ciągle trzęsą mi się ręce kiedy próbuję coś szybko zrobić, a on stoi za mną i krzyczy... wtedy postanowiłam wygospodarować czas tylko dla siebie. Dwa razy w tygodniu zostawiam syna z tatą na kilka godzin żeby odetchnąć. I to jest moim zdaniem jedyny sposób żeby nie zwariować.