Ja miałam podobnie i u nas pomogło to że brałam ją np. na kanapę, łóżko i kładłam się obok zabawiając ją- trwało to trochę ale mała już nie chce tak na ręce...

oj wiem co czujesz....tylko,ze ja to przechodziłam z średnim synkiem :/
a od wczoraj mam nie lada problem z Kubusiem.....bo jak do tej pory nie miałam co narzekać,bo był raczej grzecznym dzieckiem, no czasami zdarzały sie marudzenia i płacze.ale to przeciez normalne :0)
od wczoraj jak tylko mu czegoś nie dam, albo zabronie lub też nie wezme na ręce zaczyna sie drzeć i to dośłownie!!! krzyczy,że tchu mu brak...ale ja nie ustepuję w podjęctek decyzji (bo jak moge mu dac podejśc do pieca skoro jest gorący! a on za wszelką cene chce!) i jest jeden wielki krzyk...staram sie odwrócic jego uwagę..i za chwilę przechodzi az do następnego razu kiedy to chce np. na ręce.....wezmę go i juz nie pasuje wiec sie drze....to go odkładam na podlogę....a on wstaje i tuli mi się do nogi, ale juz go nie biorę,tylko kucam do niego i mówię mu,że go kocham i zagaduje go o dupie maryny....w stateczności znów sie uspokaja...itd itd

normalnie wczoraj sie poryczałam z bezsilności :'(

nerwy na koniec dnia wzięły górę :/


Ale będę konsekwentna i nie dam się...tak jak to zrobilam ze średniakiem...i do tej pory mam tego skutki :/ tylko Mati od urodfzenia juz dawał w kość....i dlatego ciągle mu ulegałam,żeby ciagle nie płakał...i to był moj błąd!!!!!!!
tym razem sie nie dam....pokaże małemu,że złość do niczego nie prowadzi i mam nadzieję,że w końu sie przestanie tak drzeć i wymuszac krzykiem i płaczem .....
aż mi lżej że z siebie to wyrzuciłam...bo jest mi tak cholernie ciężko...ta bezsilnosc, że nie można dziecku wytłumaczyć,że źle robi...tylko nasze zachowanie, nasze opanowanie i spokój jest to w stanie pokonać....więc powodzenia....na twoja malutką na pewno też to podziała :)

PS. a miałam napisać bloga o moim małym diabełku od 2 dni...ale juz napisałam,co chciałam wyrzucić :)

Pozdarwiam

Babcia nauczyła-babcia powinna oduczyć.Wiem-to śmiesznie brzmi,ale mój synek też nie jednych głupotek nauczył się od dziadków.
Mam ten sam problem.Tylko z tą różnicą że jestem w 25 tygodniu ciąży i nie mogę za bardzo już podnosić synka.Na szczęście on chwilę popłacze,żuci się na podłogę,chwilkę poleży i wstaje.
Wolę żeby on chwilkę sobie poleżał i połakał niż mam narażać zdrowie drugiego dziecka.
W mojej rodzinie był przypadek że kobiecie ciężarnej oderwało się łożysko jak nosiła swoje dziecko.
Najbardziej się synek cieszy jak mąż wraca z pracy.Wtedy Tomuś non stop wisi na rękach.

Ile ma Twoja córeczka? Mój ma 8 miesięcy i od urodzenia jest meeega przylepą! Ile ja łez wylałam...Ciągle na ręce, ciągle. Nawet do toalety z nim chodziłam...Nic Go nie interesowało, mamusi rączki były i są najlepsze. Synek odkąd się urodził, chciał być przy mnie. Tak, wiem silna potrzeba bliskości itp. Ale żeby choć chwilki nie wyleżeć w łóżeczku, czy bujaczku? Płakał całymi dniami. Ja uporczywie odkładałam małego do leżaczka czy bujaczka. Po to tylko aby się umyć czy coś zrobić sobie do jedzenia...Darł się niesamowicie. Polepszyło się troszkę jak zaczął pełzać. Teraz sam może wszystkiego dotknąć. Nie ukrywam że jak ma gorsze dni to nadal z rąk by mi nie schodził, jednak jakaś poprawa jest...Szczerze, próbowaliśmy wszystkiego,odkładanie dziecka do łóżeczka czy kojca, czekanie aż się wypłacze (być może coś zrozumie) nic nie pomagało. Żadne chusty nosidełka nic nie tolerował, tylko rączki. Cóż mogę Ci poradzić? Szczerze to nic chyba nie działa na dziecko które chce być ciągle noszone. Mam nadzieję że Twojej córeczce przejdzie i aż miło będziesz popijać kawkę i patrzeć jak turla się po podłodze. Życzę duuużo cierpliwości:-)