może zadzwoń do jego mamy i z nią pogadaj, poproś o spotkanie...wytłumaczysz jej na spokojnie jak sytuacja wygląda, może zrozumie i może cos w niej ruszy..

No powiem ci ze smutna sytuacja,napewno cie to zwyczajnie boli,kazdy popelnia bledy, i zazwyczaj kazdy powinien miec szanse na naprawe bledu.Moze powinnas pojechac do nich?sama,bez corki na poczatek,z tego co piszesz jestes odwazna osoba i szczeze porozmawiaj z''tesciowa'' co czujesz,ze nie jestes zla osoba,ze kochasz jej syna,ze on jest dobry dla ciebie i twojej corki,ze powinna byc dumna z syna bo dobrze go wychowala(podlizac sie)Mysle ze jak cie zobacza w drzwiach to zmiekna,pogadaja,i mozliwe ze zmienia zdanie o tobie.Tylko nie wspominaj o tych przykrych rzeczach ktore od nich slyszalas,nie oczekuj od razu przeprosin,daj im szanse aby zobaczyli ze to ty wyciagasz do nich reke,bo z nimi czy bez nich itak bedziesz z ich synem(powiedz jej to) powodzenia,i amm nadzieje ze jak cos sie rozwiaze to napiszesz ciag dalszy :)

Tylko, że ja nie mam jej telefonu. Jedynie adres zamieszkania. Do nikogo nie mam telefonu. I nie chcę w sumie mieć bo znowu coś sobie wymyślą groźby a potem mogę się nhie wytłumaczyć mimo iż tego nie zrobię.

nie wiem co Ci doradzic...:( dosc trudna sytuacja... Zyjcie swoim zyciem , to Wy macie byc szczesliwi ,a nie mama Tomka !!!!

nie pchaj się tam na siłę skoro nie chca się z Tobą spotkac, poczekaj wasz związek będzie naprawdę poważny i oni sami zobacza, że to już trwa ileś tam lat, a nie miesięcy.. mam podobna sytuację mam z bratem, gowniarz ma 18 lat a jego "dziewczyna" 26! no masakra jakas, rodzice tez sa wrogo nastawieni i ja tez musze sie przyznac :D sa ze soba jakies 2 mies wiec jakos specjalnie sie tym nie przejmujemy :)

Jestem odważna. I zapewne tak bym zrobiła. Ale nigdy nie wiem jak oni pracują. Jego ojca nie ma nigdy w domu a matka pracuje na dziwne zmiany w pracy. Poza tym. Nie wiem czy wypada mi się tak wpraszać. A jak bym powiedziała Tomkowi co planuje od razu by wpadł w panikę bo jego mama zastrzegła mu, że jak by on miał ze mną przyjechać to żeby on się zapowiedział wcześniej by była gotowa. A nieraz u nas to spontan. Nie da się zaplanować bo ja nie wiem kiedy dam córkę do jej ojca. Nie wiem. Ciężko mi z tym żyć. Jego mama jest bardzo uparta. I jak sobie coś ubzdura to koniec. Mam nadzieje, że kiedyś zmieni zdanie co do mnie, ale kiedy? za 10 lat?

Co do mieszkania razem: pracujesz? Może inaczej spojrzeli by na sytuację, gdybyś płaciła z nim za to mieszkanie na spółkę. wtedy nie wyglądałoby to jak "lecenie na kasę" - z twojej wypowiedzi zrozumiałam, że jego rodzice tak o tobie myślą. Przyznam, że moja mama też nie była zadowolona gdy do mieszkania za które ona płaciła wprowadziła się dziewczyna mojego brata i nawet słowem nie wspomniała o choćby niewielkim dołożeniu się do rachunków. Sory, że tak zaczynam od finansów, ale to z reguły jest główny powód nieporozumień.

Kwestia relacji: Spróbuj ich zrozumieć;) wiem, że to brzmi banalnie. Jakby nie patrzeć, dziewczyna z dzieckiem nie jest pewnie ich wymarzoną synową;) pewnie z czasem się przyzwyczają tylko trzeba dać im szansę. Może weź od chłopaka numer do jego mamy (pewnie z mamą będzie łatwiej), spróbuj się z nią umówić w neutralnym miejscu, z którego w razie niemiłej sytuacji będzie można bez zgrzytów w każdej chwili wyjść (kawiarnia?) i powiedz, że traktujesz ten związek poważnie, że ci na nim zależy, że rozumiesz ich obawy ale właśnie chcesz je rozwiać:) Myślę, że takie spotkanie będzie świadczyło o Twojej dojrzałości i być może będzie pierwszym krokiem w trudnej drodze zbudowania z nimi jakichś relacji:) No i to zawsze na plus dla ciebie:) Dziwię się troszkę, że list nie podziałał, bo to fajne moim zdaniem wyjście z trudnej sytuacji. A może WSPÓLNIE z partnerem i jego siostrą (bo ona chyba akceptuje sytuację?) zorganizujcie jakiegoś grilla póki jeszcze jest ciepło, niech poznają was lepiej ale bez nacisku, ze od razu musicie się polubić:) Trzymam kciuki:)