Jestem za tym żeby nie uczyć dziecka kołysania/trzepania/bujania itd. Tak samo jestem przeciwniczką wszystkich kołysek, bo nauczy się dziecko zasypiać kołysane, to potem bez przerwy trzeba będzie je kołysać/bujać by zasnęło.

Oczywiście krytyczne momenty to jak najbardziej tak, ale byle nie robić tego nagminnie.

W mojej rodzinie jest matka, która usypianie swoich dzieci zaczynała od bujania w wózku. Po roku kończyło się to szarpaniem wózka w przód i tył, aż kółka odrywały się od podłogi. No i co rok trzeba było kupić nowy wózek, albo łatać stary jakimiś rzemieniami.

Maniek nie lubi \"trzepania\" w wózku, choć samo jechanie w wózku go uspakaja i często spał na spacerach jak był maciupeńki - teraz jest zbyt ciekawy świata.
Natomiast co do \"trzepania\" bąblem na rękach - to też nie stosowałam, za to teraz robimy mu różnego typu podnoszenia do góry co baaardzo mu się podoba.

Mam wrażenie, że słowo trzepanie dzieckiem jest dość wyolbrzymione - bo czy naprawdę tak nim potrząsają, że głowa mu się ino huśta? Naprawdę nie mają rozumu i robią sobie z niego shake'a?

Jest coś takiego jak Baby Shaking Syndrom..

podobno bujane dzieci są inetigentniejsze,kiedys wyczytalam w jakiejs gazecie:) a tu jest podobny artykuł

http://mamdziecko.interia.pl/news-bujaj-kolysz-i-baw-sie,nId,617719

Ja od początku nie bujałam itd. małą odkładałam i ona po prostu zapypiała, ale jak zaczęły wychodzić zęby małą zaczęła bujać moja mama jak z Nią zostawała i tak już zostało. O tyle dobrze, że trwa to kilka sekund jak weźmie ją się na ręcę i popuja ona zaraz zasypia. Teraz znow idą jej zęby, więc nie będę kombinowała z oduczaniem tego, ale jak się to skończy będę próbowała robić wszystko, żeby jej nie bujać.