Przeważnie zawsze popiera mnie w wychowaniu córki i mamy podobne zdania jeśli o nią chodzi

tak, ale nie zawsze

 czasami zrobi coś co mi nie pasuje, ale wtedy odrazu sprowadzam go na ziemię. Mąż ma pomagać w wychowaniu, a nie przeszkadzać. Tymbardziej jeśli5 dni w tyg jest praktycznie nieobecny

obydwoje mamy jeden cel jak wychowywac dziecko... nie mam zamiaru sprzeczac sie z mezem o wychowanie dziecka bo niby kto ma racje? no chyba nie zawsze my kobiety prawda?

w wielu rzeczach zgadzamy sie ale mąż czasami ma nawyki  ktorych używal jego ojciec i musze go hamowac przypominajac mu ze jego dziecko ma miec lepsze dziecinstwo niż on , jak mieszkalismy z tesciowa cxzesto sie wtracala buntowala meza i wtedy nie mielismy zadnego frontu jak jestesmy u moich rodzicow moja mam tez probuje czasami cos ale wtedy mowie jej wprost ze ma byc tak jak my chcemy tzn godz 20 dzieci ida spac niw ma pozwalania na wszystko itp

trochę przez to, że bardzo duzo pracuje nie zna naszych nawyków i rozkładu dnia, albo niektórych zachowań Hani, dlaetgo czasem się ścieramy o coś, bo ma tendencje do rozpieszczania.

Tak typowy układ tatuś - córunia.

Twoja koleżanka popełniła błąd nie ustalając granic. Ja przy nadarzającej się okazji powiedziałam teściowej co mi się nie podoba. Obraziła się ale to jej problem bo ona mu na wszystko pozwalała potem sobie szła a ja zostawałam z synkiem i toczyłam z nim spory bo np.  babcia pozwoliła grzebać przy kuchence a ja mu nie karze. Z narzeczonym staramy się razem ustalać zasady .