Nie, choć jak zaczęłam wkładać Maję do łóżeczka to mąż narzekał, że biedna taka odosobniona będzie i że mu smutno jak ona sama tak leży. Natomiast jak jedziemy np. do znajomych i dziecko zostaje w domu, bo juz śpi to ja potrafie sie nawet rozbeczeć z tęsknoty, a mojemu się nawet do domu nie śpieszy :):)

Mój też budzi się i od razu małego do łóżka by brał, bo się stęsknił.
Wymyśla, że pewnie mu smutno w tym łóżeczku tak samemu leżeć, itp...
Gdy wyjeżdża na dłużej do pracy nosi go, tuli, tłumaczy i łzy łyka ukradkiem (bo tffardy z niego facet ;]). Podczas podróży dzwoni średnio co 40 minut i pyta co mały robi, aż mnie wkurza czasami :/
Podsumowując: TAK,STRASZNIE przeżywa rozłąkę :)
W piątek w końcu będziemy wszyscy razem z czego bardzo się cieszymy :))

mój to jakiś zimny facet chyba, nie przeżywa rozłąki, chociaż po całym dniu w pracy tuli Małego i całuje :)

My razem przeżywamy. Jak mały uśnie w łóżeczku w innym pokoju to zamiast się relaksować to nasluchujemy tylko czy nie płacze, chodzimy do pokoju sprawdzać czy się nie odkrył a jak tylko się obudzi z płaczem to go przepraszamy i bierzemy do siebie... Nie wiem czy przed jego pełnoletnością będzie spał sam... haha