Ja pracuję w domu w dogodnych dla mnie godzinach. Ale i tak większość dnia zajmuję się Młodym. Czasami mam tego serdecznie dosyć. Wiem, że gdybym poszła do "normalnej" pracy, cały czas bym się martwiła czy wszystko jest ok. Ale czasami mam ochotę uciec ;) A spełniona chyba będę wtedy jak Młody wyrośnie na super faceta ;)

Ja się właśnie czuję niespełniona przez to, że pracuję. Gdy urodziłam dziecko okazało się, że jest cudownie, bycie matką to coś wspaniałego. Móc dbać o swoje dziecko, uczyć je wszystkiego, patrzeć jak cudowanie się rozwija. Wszystko runęło gdy wróciłam do pracy, przestałam mieć czas i siłę dla mojego dziecka. Przychodzę do domu wykończona i znerwicowana, nie mam siły na zabawę z nim. Nie mówiąc już o siły na inne rzeczy. Tęsknię do życia na urlopie macierzyńskim i wychowawczym.... :/

Ja to bym się czuła spełniona, gdybym była spełniona i w domu i w pracy. Póki co czuję się sfrustrowana, niespełniona w pracy więc niestety choćbym bardzo tego unikała to wszystko przenosi się na relacje w domu :( a z drugiej strony wiem, że ja bez pracy nie byłabym sobą (nie, nie jestem pracoholiczką, ale lubię gdy w pracy mogę się rozwijać). Gdzieś musi być złoty środek, póki co go nie znalazłam.