na poczatku 1 i 2 , ale pewnie potem dojrzalabym do opcji 3

pojebane... niby czemu mialabym chowac? to oznaczaloby ze sie wstydze, a jak mozna sie wstydzic wlasnego dziecka?

zrobilabym wszystko aby jego zycie bylo normalne na tyle ile sie da, a nie zeby dziczalo w domu zamkniete jak w psychiatryku...

Mam chore dziecko , nie chowam go przed światem , ale w pewne miejsca nie chodze ze wzgledu na jej autyzm i jej reakcje w pewnych miejscach .  Staramy sie żyć najnormalniej jak się da bo mamy jeszcze dwoje zdrowych dzieci i ich nie mozna izolować ze wzgledu na chorobe siostry .

mam dziecko z wadą wrodzoną, żyjemy normalnie :) wszędzie wychodzimy :)

Nie wiem jak bym sie zachowla, bo ja ogolnie mam tendencje do izolowania sie gdy mam problemy, mysle ze krag przyjaciol/ znajomych by sie skurczyl, ale dziecko staralabym sie integrowac jak tylko sie da. Mam uposledzona siostre i wiem ze to nie takie latwe bo ona np. lubi siedzic u siebie zamknieta w pokoju,  sluchac muzyki i np. ukladac puzzle caly czas, wcale nie jest latwo robic z nia "normalne" rzeczy...

nie wiem co by bylo gdyby ... wole sie tez nad tym nie zastanawiac 

nie ma sensu uswiadamiac dziecka w tym, ze jest chore badz inne od reszty swiata dlatego też uniaknie ludzi nie wchodzi w gre

Pewnie z początku ograniczałabym kontakty, ale później bym się ogarnęła :) Zresztą nie jestem w 100% pewna jak by było