Nie wiem ile taka depresja trwa i czy to na pewno było to u mnie,ale ja płakałam dzień w dzień przez 3 tygodnie i do tej pory nie wiem o co mi chodziło.

Chyba to była depresja, płakałam o wszystko i za to żemąż powiedział, ze mnie kocha i za to że Małemu coś wyskoczyło na pupie. N<a początku nie wiem w zasadzie jaki miałam stosunek do Maleństwa - teraz to kocham go nad życie - a wtedy tego nie czułam - miałam ciągle mieszane uczucia. Może to przez to, że miałąm poblemy spore z laktacją na początku i bardzo mnie to przygnębiało, a mąż troszkę inaczej się zachowywał jako tatuś niż to sobie na początku wyobrażałam.

 

Mialam i wcale sie tego nie wstydze .Moja corka urodzila sie przedwczesnie , miala wylew do mozgu , pozniej dowiedzialam sie ze maz ma raka , ogolnie dobrze nie bylo , zadnej pomocy z nikad ,zadnych kolezanek , znajomych .... Nikt totalnie nikt nas nie odwiedzal Caly dzien siedzialam sluchajac placzu malej .... Na szczescie sama zauwazylam ze nie jest dobrze ze mna , przestalam jesc , wychodzic z domu  w ogole zrobilam sie zla na caly swiat , nic mi sie nie podobalo , dziecko ? hmm ciezko mi bylo zrobic cokolwiek kolo niej .Az pewnego dnia krzyknelam na mala i zdalam sobie sprawe z tego ze tak byc nie powinno , tego samego dnia zadzwonilam do lekarza umowic sie na wizyte , dostalam tabletki antydepresyjne i od tamtego czasu czuje sie o niebo lepiej :) Teraz ze wzgledu na ciaze mam brac je co drugi dzien a w koncu przestac :) choc chyba nic juz nie jest w stanie wpedzic mnie w depresje :)

 

Tak wiec glowa do gory , wszystko da sie naprawic trzeba tylko bardzo chciec , i na czas dostrzec objawy depresji :):):)

W 3 dobie po porodzie miałam kryzys. Mała cały czas wisiała przy cycu, ja miałam pokarmu jak na lekarstwo, dowiedziałam się, że zostaniemy w szpitalu jeszcze kilka dni, krocze i plecy bolały tak, że nie mogłam się rszać... Odwiedzili mnie narzeczony i rodzice a ja na dzień dobry się rozryczałam. Potem zaczęłam się na nich wydzierać, chociaż nic nie robili złego... Płaczliwość i rozdrażnienie utrzymało się przez ok 3 tyg, byłam sama w domu, narzeczony w pracy nie dostał urlopu i takie tam inne. Ale już jest ok :)

florydka teraz masz jeszcze mnie, jak mnie zaprosisz to cie odwiedze, jak mnie nie zaprosisz to sie wprosze :P

 

Nie mialam depresji po porodowej, chyba wrecz przeciwnie ;D Mialam depresje momentowo przedurodzeniowa, ktora z ostatnim steknieciem tym samym wypchnieciem mlodego odeszla w zapomnienie ;D

Ksiezniczka - A pewnie ze zapraszam !! juz dawno to zrobilam tylko teraz czekam na Ciebie :P ale czy ja sie doczekam ?? bierz S i groszka i wpadajta pod palme na wakacje !!

 

no i oczywiscie ze mam Ciebie :* coz ja bym poradzila gdyby Ciebie zabraklo kochana :*:*

Ja miałam przedporodową :) kiedy zobaczyłam dziecko przeszło mi :)

Po urodzeniu Poli miałam straszną depresję. Niewyspana, zmęczona nie radziłam sobie z niczym. Byłam sama ze wszystkim, a Pola była chora nie wiedzieli co jej jest. Płakałam całymi dniami, myslałam, że nie dam rady, nie miałam siły na nic. Potem w czwartym tygodniu życia u Poli zdiagnozowali pylorostenozę, miała operację i spędziłyśmy duzo czasu w szpitalu.  Początki były dla mnie koszmarne.

Najgorsze chyba jest to, że w takich sytuacjach ludzie się odsuwają i zostaje się samemu. Nie wstydzę się depresji, zdarza się i już. Nie ma w tym niczyjej winy.

 

Buziaki dla wszystkich!! :*