Mam tak samo. Czasami jak choruja to doszukuje się jakis strasznych chorób, zwyczajnie najbardziej sie tego boję. Na szczescie glosem rozsądku jest moj mąż. Mój mąż miał udar ponad 3 lata temu i wtedy jak sie bałam to nie życze nikomu. O dzieciach nawet nie chce myśleć

Jesli chodzi o choroby to od kad urodzil sie pierwszy synek to popadlam w paronoje. Ale wypadki tez chodza po ludziach. Moj synek uwielbia jedzic na rowerze wiec zawsze idziemy na droge na spacer (mieszkam na wsi) blisko mojej chaty jest krzyzowka. Jakis debil ostatnio sie nie zatrzymal i uderzyl w faceta co jechal na skuterze. A moglismy to byc my bo chwile predzej szlismy do domu.

Hmm.. staram się unikać niebezpiecznych sytuacji, minimalizować ryzyko że tak powiem. Dlatego nie martwię się często że coś się może stać. Ale mam takie dni, że wszystko mnie przeraża i 100 razy potrafię coś synowi zakazać albo nakazać bo się boję że gdzieś czyha niebezpieczeństwo.

Tak , ja tak mam. Ta obawa, lęk męczy mnie strasznie. Bo nic się nie dzieje a ja gdybam co by było gdyby. Tak nie powinnyśmy robić bo męczymy same siebie :(

Nawet nie chcialabys wiedziec jakie czasem mam mysli az sama sie boje jak wyobraze sobie co moze sie stac synowi

Tak.. tyle sie slyszy o chorobach wypadkach ze czasem nie moge spac jak sobie pomysle choc staram sie tego nie robic to psychika robi swoje.