Jak byłam dzieckiem, to przyjaźniłam się z taką jedną dziewczynką, która mieszkała w klatce obok. Często do niej chodziłam i u niej była taka sytuacja, że mieli trzy pokoje: w jednym babcia, w drugim ojciec (sam), a w trzecim ona z mamą spała na kanapie (miała sporo ponad 2 latka, bo jak się kolegowałyśmy to była już podstawówka) a obok na pojedynczym fotelu rozkładanym spał jej nastoletni brat. :) To mnie dopiero zadziwiało. :)

A co Cię to obchodzi...

A potem sa zdrady,rozwody itd.Nie u każdego ale często tak bywa dla mnie to tez głupota no ale cóż ich życie ich problemy...:)

Zdarza się i nie uważam tego za głupotę poprostu czasem mu mniej czasu poświęcam i lubię z nim się położyć i mi się zdrzemnie a czasem jest tak że mały budzi się w nocy na piciu i też do niego idę lub obudzi się bo mu się coś śniło...

jesli im tak dobrze...ja sobie z koleji nie wyobrazam...od spania w lozku mam meza. dzieciaczek bedzie mial swoje lozko, a jak dobrze pojdzie bedzie mial takze swoj pokoj....poza tym inaczej jesli to sie zdarza sporadycznie,albo gdy maz ma nocki..a inaczej ciagle...tak moim zdaniem ludzie oddalaja sie od siebie....

ja z żadnym z dzieci nigdy nie spałam w jednym łóżku - -fakt brałam je rano do siebie ale bardziej aby się pobawić