Spotkalam sie wczoraj z opinią, ze dziecko 2.5 letnie, ktore nosi pieluchy, to patologia wynikajaca z lenistwa matki. Bo dziecko nie jest nauczone kontroli nad swoimi potrzebami. Matka wyglaszajaca te tezy zapewnia, ze jej dziecko korzystalo z nocnika odkad opanowalo umiejetnosc siedzenia. Po roku nie korzystalo z pampersow nawet w nocy. Dlatego, ze ona nie byla leniwa. Powinnam na to położyć lage ale nie powiem, zawrzało. Moj syn ma 2 lata i 3 mcr. Wczoraj podjelam kolejną próbę odpieluchowania. Syn nie wolał, wszystkie 13 par majtek mokre, on zdenerwowany, wieczorem juz nie chcial patrzec na nocnik. Dzis odpuscilam i zalozylam pieluche. Radosny od rana i bawi sie wesolo. Kupę juz od dawna sygnalozuje i robi na nocnik, ale sikania jeszcze nie opanowal. Poniewaz moj synek jest nieco opóźniony to w ogole powinnam go inaczej traktowac, ale inni tego nie wiedzą i komentarze sa wynikiem oceniania tego, jaki on juz duzy. Czy uwazacie, ze np 2.5 roczne dziecko to juz powinno super sikac do toalety? Czy rzeczywiscie lenistwo matki ma tu cos do rzeczy? To tak jakby powiedziec, ze dziecko nie chodzi, bo matka nie nauczyla....