Zaczyna wyć, jeśli jest na rękach zaczyna się rzucać, w tedy sądzam ja na ziemi, jak jest ma ziemi to się na nią rzuca, albo na twarz albo na plecy

Hehe jakbym o swoim czytala... ostatnio chyba jakis bunt mu sie wlaczyl a obrazony to dobre slowo najbardziej jak mama niexwezmie na rece albo daje jesc a najwieksza obraza jakxzabiore z podworka...wtedy wygina sie, krzyczy piszczy placze kladzie sie na ziemi zerkaxjednym okiem i pokrzykuje ze zlosci... taka histeria i bedziectak wyl dopoki nie zapomni o tym spacerku...trzeba go zagadac bo ostatnio nawet olewanie nie pomaga..a kiedys pomagalo..to ost 30 min mnie przetrzymal...a zoladek mi sie podnosi juz od tego... oby mu minelo bo wszystcy soe boja go do domu przyprowadzic

Staje na srodku i zaczyna wyciopiszczenie;)

Piszczy "udaje ze placze" bo nawet lezka mu nie poleci. Potem tupie. Jak nie reaguje to prxestaje po 2minutach

stoi jak słup i piszczy, chyba że akurat mam go na rękach wtedy wygina się do tyłu i się drze :P

Starsza: Lamentuje, jęczy, płacze i nie przestanie dopóki
a) jeśli mam dobry humor, a problem nie jest złożony, to ją rozśmieszę, bo podejdę z uśmiechem do tego i zdziwieniem, odwrócę uwagę, wytłumaczę co i jak i zachęcę do nie płakania
b) jeśli mam zły humor, a problem jest bardzo błahy, to krzyknę..
Jesli problem jest faktycznie dosyc dla niej smutny, wielki, to pocieszam jak mogę, chyba, że po 15minutach wycia nie daje mi dojśc do głosu, bo lamentuje, to zostawiam samą, odcinam się na chwilkę, rozmawiamy dopiero na spokojnie.
W oby dwu przypadkach zawsze wówi "mamo, pomóż, mamo zrób to, mamo, czemu?" więc wszystko uzależnia ode mnie i liczy, że dam radę to ogarnąc, dużo jęczy przy tym i lamentuje, a jak już problem rozwiązany, to jakby to już zlewała, np. to co chciała, dajmy na to, że zgubiła zabawkę i lamentuje, ale jak ją znajdę, to mówi, że nie chce i robi obrażoną minę. Ale zazwyczaj nie kłóci się o coś co ma zorbic, bo zazwyczaj nie daję jej wyboru, żeby mogła odmówic : pytam tak, by nie mogła odpowiedziec "nie". Czasem, owszem, szczególnie ostatnimi czasy, protestuje, ale zdarza mi się ją przekupic lekko, albo mówic ostro, że musi i koniec, proszę ją przy tym, by się słuchała, to i ja będę ją słuchac.

Młodsza:
Rzuca się z pazurami, szczypie, ciągnie, zaciskając przy tym szczękę na znak, że użyłą całej swej siły, kładzie się na mnie przy tym, wisi lub usiłuje sama obok wygiąc w łuk, nie patrząc gdzie jest, więc trzeba łapac i krzyczy przy tym niemiłosiernie, albo mocno płacze. Wtedy też najlepiej spokojnym byc i nic nie gadac, bo im więcej się mówi i na nią patrzy, a już nie daj Boże zakazuje z poważną miną, tym jest gorzej, serio, ją uspokaja tylko lekka zlewka :P