Rozstanie tragedia, starałam się wyłączyć myślenie bo bym nie wytrzymała, zakazałam też odwiedzin. Po porodzie któregoś dnia mąż przyszedł z młodym, a ten nawet nie chciał przyjść do mnie na ręce, był jakby obrażony, strasznie to przeżyłam, ryczałam resztę dnia i wyszłam na własne żądanie, bo młoda dostała już wypis, a ja nie z powodu hemoglobiny 9.

Trwał 5h (liczę od pierwszych bóli). Rozstanie było najgorsze. Płakałam jak dziecko. W poduszkę. Nie pozwalałam przyprowadzać syna do szpitala, nie pozwoliłam o nim rozmawiać w mojej obecności, nie pozwoliłam pokazywać mi jego zdjęć. I tak mało dało. Jak wróciłam to nie mogliśmy się od siebie odkleić, a on miał "fazę" na bycie u mnie na rękach. nikt inny nie mógł go dotknąć, trwało to jeden dzień.