Chyba każda matka tak ma. Ja tak mam, niby wszystko ok ale nigdy nic nie wiadomo.
Choroba może dopaść w każdym wieku :(

Racja, chyba każda- lub prawie każda matka tak ma.. ja staram się myśleć pozytywnie i odpędzać od siebie złe myśli.. lekarz mnie straszy "samospełniającą się przepowiednia"- tak na wypadek gdybym miała złe myśli ;) działa, bo staram się myśleć jak najlepiej, poza tym, dziecku nie służy zamartwianie się ! ;)

ojj tak mnie też prześladowały takie myśli- na szczęście wszystko jest dobrze

Ja bardzo się bałam, byłam nawet dodatkowo na usg żeby się uspokoić. I oczywiście wszystko było dobrze :)

ja jak zobaczyłam te dwie kreseczki na teście to zaczęłam się martwić :) to naturalny odruch z naszej strony

uwierz ze w pewnym momencie myslalam nawet zeby isc z tymi moimi paranojami do psychologa ... zwlaszcza ze moj maly nie nalezy do teemperamentnych ;) zamiast kopac , wierzgac i skakac w brzuszku woli sie poprzeciagac i isc dalej spac :) ... teraz to wiem bo jest juz na tyle duzy ze wyczuwam te wszystkie wycigania i przeciagania ale jeszcze niedawno tak trudno bylo wyczuc jego ruchy ze nie bylo dnia bez paniki !!! ciazgle sie czegos boje nachodza mnie rozne mysli ale staram sie je odganiac , jedyny plus jaki w tym widze jest taki ze przynajmniej ani troche nie boje sie bolu porodowego poprostu chce moc go w koncu przytulic :) :*:*:*:*

W pierwszej ciąży nie myślałam. W drugiej już tak i bardzo się bałam tej ciąży gdyż pierwsze dziecko urodziło się z jelitkami poza jamą brzuszną. Po połówkowych badaniach okazało się, że mały ma wade serduszka.