Drogie mamy, mój synek ma 10 miesięcy. Od urodzenia spał w łóżeczku, jedynie czasem nad ranem brałam go do siebie i zasypiał już przy cycusiu do rana. I w sumie tak to wygladało do niedawna. Jakies 2-3 miesiące temu drzemki ze mną stawały się coraz dłuższe i częstsze, gdy już chciałam go przyzwyczaić od nowa do łóżeczka, zaczął się horror z ząbkami i nie było mowy o zostawieniu malucha samemu sobie. Tylko przy mnie czuł się lepiej. W międzyczasie bywaliśmy u moich rodzicow a tam ma możliwość spać tylko ze mną i to się utrwaliło... Drzemki w dzien też na naszym łóżku. Podjęliśmy raz próbę uśpienia go w łóżeczku czy choćby przeniesienia tam 'na śpiocha' ale skończyło się taką histerią i rozpaczą (przez jakieś 2 godziny) że nie mogłam już na to patrzeć. Włożyłam mu moją poduszkę żeby czuł zapach mamy, siedziałam przy nim i tuliłam, trzymałam za rączkę, nic to nie dało. Potem bał się zasnąć nawet ze mną. Teraz z kolei ja się boję znów próbować bo nie wiem czy nerwowo to wytrzymam. Mąż ma już dość sypiania na podłodze albo rozkładanym fotelu (kawalerka) a ja z niewyspania szuram nosem po ziemi bo synek przez sen straszliwie się wierci i budzi gdy ledwie się przekręcę na drugi bok. Czy możecie mi coś poradzić? jak przetrwać takie 'oduczanie'? a może to jeszcze nie jest ten moment i powinnam pozwolić maluszkowi do tego 'dorosnąć'? I czy jest sens kiedy szykują się kolejne ząbki? Będę wdzięczna za każdą wskazówkę.