ja też tego nienawidzę, ja zawsze jestem na czas albo i wcześniej, może odkąd ma się dziecko to ciężej i zdarzyło mi się spóźnić ale to zaliczam do sytuacji losowej bo np dziecko mi spało o godzinę dłużej niż planowałam itp.

wkurza mnie to bardzo, bo ja się nie spóźniam i nawet jestem przed czasem. a na niektóre osoby czasami czekam i godzinę, dwie i uważam, że to jest kompletnie brak szacunku dla mojego czasu

oczywiście nie mówię o sytuacjach awaryjnych, które się każdemu zdażą, ale takie codzienne spóźnienia typu - nie wyrobiłam się itp

Ja zrozumiem spóźnienie takie do 10 min, bo mi też się zdaża czasami spóźnić kilka minut, ale nie rozumiem spóźnień 30 minutowych czy godzinnych- to mnie irytuje

ja sie staram nie spozniac ale jesli ma mi sie zdarzyc spoznienie na dane spotkanie z osoba to zawsze jak uprzedzac 1-2h wczesniej ze moge sie spoznic ale jesli uda mi sie wszystko w czasie pozalawiac to przyjde o czasie i zeby sie na mnie nie denerwowala.. i ja tego samego oczekuje od innych.
bywaja takie przypadki ze sie spoznialy 1h-2h a czasem wgl nie przychodzily na spotkanie i nie uprzedzily nawet.. co wtedy robilam? dzwonilam i opier.. albo robilam to samo co ta osoba jak sie ze mna umawiala..

Nie cierpię tego a w rodzinie mojego męża jest to codzienność, potafią się spóźniać nawet na ważne uroczystości...