Troche przegapiliscie sytuacje. Teraz 3 latek czuje sie odrzucony, wyrzucony z gniazda. Tak sie nie robi.
Ja spalam z corka do 2 roku zycia. Potem gdy tylko sytuacja sprzyjala przenioslam ja do jej pokoju. Na poczatku chodzilam do niej w nocy i czasem spalam obok (na lozku wysuwanym spod jej lozka). Teraz corka nie ma swojego pokoju znow, ale spi w swoim lozku w jednym pokoju z nami.

Szkoda, ze nie przygotowaliscie dziecka na przyjscia na swiat nowego czlonka rodziny. W tym momencie powinnas poswiecic czas i uwage starszemu dziecku, a mlodsze sie dostosuje. Wazne zeby nie odrzucac starszaka wysylajac go w nowe miejsce.

U nas problem sie skonczył jak kupilismy mu nowe łóżko. Zachwycony że ma nowe własne łóżko i prawie już do nas nie przychodzi. Ale tylko "prawie" bo rano zawsze jeszcze wlazi do nas, a np. dzisiaj w nocy przyszedl już ok. 4.00, ale to sporadycznie.

Niestety ale tu trzeba konsekwencji...mój mały usypia u nas ale przekładamy go jak zaśnie...

U Nas jest tak, że córka spała do ok. 2,5 roku sama, a synek do tego czasu miał już ok. 7 miesięcy. Lenka zachorowała i w tym czasie przeniosłam się do niej i tak już zostało. Mały spał z tatą, ale jakoś ok. 11 miesiąca go przeniosłam do jego własnego pokoju i jak wstawałam w nocy go nakarmic, córa chodziła za mną. U Nas przełomem było odnowienie jej pokoju i kupno nowej pościeli z ulubionej bajki + gwiazdkowe lampki ( choinkowe, ale służą jako nocne). Córka ma prawie 4 lata zasypia przy mnie, ale już nie potrzebuje, żebym z nią spała, za to syn teraz walczy o to, żeby ze mną spać, a ja się bronię jak mogę :)
Myślę, że możesz na spokojnie zacząć najpierw rozmawiać z córką o tym, że jest na tyle duża, że już może spać sama, 3 latki już bardzo dużo rozumieją, więc może się uda.
Też tak sobie pomyślałam, że może ona myśli, że jest trochę odpowiedzialna za młodsze rodzeństwo i chce Ci pomóc wstając w nocy. Spróbuj może jak zaśnie wyjść z łóżka i już nie wracać.