Ścisła, eliminacyjna dieta jest jednym z najgorszych skojarzeń, jakie młodym matkom przychodzi do głowy, gdy zapyta się je o karmienie piersią. Wywołuje duży stres, a kobiety boją się spożywania określonych produktów, ze względu na komfort trawienny dziecka.


Artykuł Magdaleny Sieńko - położnej, ekspertki serwisu dzieci.pl

Tymczasem menu matki karmiącej powinno zwierać dziennie 500 kcal więcej niż jadłospis przeciętnej kobiety w wieku rozrodczym. Organizm położnicy musi się zregenerować po tak ogromnym wysiłku, jakim są ciąża i poród.



W przypadku Polek, przygotowywanie posiłków po porodzie jest podszyte lękiem. Matki przekazują sobie informacje o szkodliwych produktach, a te młode i niedoświadczone w zasadzie nie jedzą prawie nic, bo naczytały się, jak wiele składników należy wyeliminować. Największą obawą są oczywiście kolki i alergie u dzieci, stąd polska dieta eliminuje wiele produktów wzdymających i powszechnie uważanych za uczulające. Zdarza się nawet, że szpitale przekazują położnicom listy produktów dozwolonych i zakazanych. Tymczasem na zachodzie Europy nikt nie słyszał o jakiejś specjalnej diecie, jaką powinno się stosować w czasie laktacji. Jak więc powinna odżywiać się mama karmiąca piersią? Odpowiedź znajdziemy w fizjologii powstawania pokarmu.

Kobiece mleko powstaje w piersiach, a dokładnie w pęcherzykach mlecznych, które oplecione są krwionośnymi naczyniami włosowatymi. Określone składniki przenikają do wnętrza pęcherzyków z krwi. Co i w jakiej ilości znajduje się we krwi, jest zależne od metabolizmu kobiety. Po posiłku pożywienie trafia do żołądka, potem do jelit. W przewodzie pokarmowym jest trawione, czyli stopniowo rozkładane na czynniki pierwsze – aminokwasy. W jelitach następuje wchłanianie aminokwasów, ale także tłuszczy i cukrów do krwi, cząstki te wędrują do wątroby, gdzie poddawane są dalszej obróbce. Składniki pokarmowe, po zmetabolizowaniu, ruszają z krwią, by odżywić wszystkie tkanki ciała, także piersi. Do pęcherzyków mlecznych wnikają na drodze dyfuzji aminokwasy, które przejdą selekcję.

W pęcherzykach mlecznych aminokwasy z pożywienia matki zostaną przetworzone na inne, charakterystyczne dla mleka kobiecego. Nabłonki jelit, a także te wokół pęcherzyków mlecznych, stanowią swego rodzaju sito, które przepuszcza lub też nie, różne rodzaje białek. Stąd część aminokwasów nie ma żadnego znaczenia dla składu pokarmu kobiecego, a tym samym dla dziecka. Inne, jak beta-laktoglobulina wołowa, przenikają w całości i mogą być silnymi alergenami. Dlatego mleko i jego przetwory zawsze powinny być wycofane z diety, gdy u dziecka pojawią się pierwsze objawy alergii.

Tłuszcze i cukry, w pojęciu chemicznym, także przechodzą w całości przez nabłonki jelit, są metabolizowane i wysyłane dalej do organizmu, jednak nie powodują u dzieci reakcji alergicznych. Warto jednak zwrócić uwagę na to, jakiej jakości są kwasy tłuszczowe i cukry obecne w diecie matki.

Podsumowując, nasza prosta wizualizacja, że dziecko otrzymuje to, co je kobieta, jest całkowicie błędna. Między posiłkiem z naszego talerza a wypływającym z piersi pokarmem, jest ogromna przepaść. Przede wszystkim produkty wzdymające, które je mama, nie powodują wzdęć lub niestrawności u dziecka. Fermentacja pokarmu zachodzi w jelitach kobiety, rozkład i wchłanianie produktów nie oznacza przekazywania gazów, nie ma czegoś takiego jak „białko wzdymające”.

Picie gazowanych napojów także nie spowoduje u dziecka wzdęć – gaz rozpada się w przewodzie pokarmowym, nie przechodząc do krwi ani dalej – do mleka. Inną sprawą jest to, że takie napoje zawierają mnóstwo konserwantów, które mogą uczulić dziecko. Warto uważać na takie produkty jedynie ze względu na stan zdrowia kobiety i to, że jej ciało musi wrócić do formy po ciąży. Dziecku kalafior czy fasola w diecie mamy nie zaszkodzi.