oprócz bóli żeber mam podobnie do ciebie, też jest mi cięzko wstać z łożka albo schylic się po coś a co będzie potem :). buziaki

Jeszcze nic takiego mi nie dokucza, no może schylanie staje się powoli uciążliwe (może to kwestia kilku tygodni, choć w pierwszej ciąży dopiero od ok 30tc było coraz gorzej :P )

zaczyna być na serio niezbyt wygodnie . Wstawanie , czy jedzenie przy ławie już coraz gorzej .

Jesli chodzi o bol zeber to nie , dokuczaja mi czasami skurcze ale sa takie ze da sie wytrzymac i maly wierzga mi w lewym boku czasami to strasznie nie przyjemne uczucie. Jesli chodzi natomiast o schylanie sie nie robie tego od jakiegos 20tego tygodnia kiedy to pojawil sie u mnie brzuch jedynie co to klekam a i to robie rzadko i w razie koniecznosci bo potem ciezko mi sie podniesc:P Wstawanie z lozka na spokojnie i powoli - komicznie wygladam jak w nocy nagle zachce mi sie siku i musze wiac do toalety:P

Ze wstawaniem czy schylaniem problemu nie miałam ale ze spaniem na lewym boku okropne bo też bolały mnie żebra

Wstaję z łóżka w spowolnionym tempie i to nie, że się podnoszę jak normalni ludzie:)tylko jakoś tak tylem, jak rak :) A jeśli chodzi o ból żeber to jest koszmarny. 2 tygodnie temu był po obydwóch stronach, teraz tylko po lewej. Nie mogę siedziec, ani normalnie leżec. Tylko jak prostuję się jak struna, wręcz wyginam do tyłu to pomaga. A jak naciskam na miejsce bólu to mój bobasek odwdzięcza się kopniakami :)

mam wszystko to co ty + straszliwy ból kręgosłupa(to właśnie ten ból uniemożliwia mi swobodne wstawanie z łóżka czy przekręcanie się na drugi bok)..

nie pociesze cie, będzie gorzej.....;/

jesli chodzi o zeberka to tez mnie strasznie bolały tyle ze z prawej strony... jezeli sie duzo ruszam to bol powraca.. teraz jakos go nie mam wypoczywam sobie poki moge hehe. ;)) brzuszek zaczął mi przeszkadzac tez jakos bardzo wczesnie poniewaz strasznie mi urósł juz ok 17 tyg ale nie był az tak uciazliwy bez przesady. ciezko wstaje mi sie z łózka od ok 30 tc no i sie tak ciągnie bo brzuszek juz mam spory a mała wchodzi w zeberka i nie chce jej zgniesc ... pozdrawiam .;)

Właśnie tak myślałam, że pocieszenia nie będzie, bo w końcu z tygodnia na tydzień przybywa a nie ubywa. Ale cóż tam... największe wyzwania dopiero przed nami!