Znając mnie od razu bym zapytała. Przez przypadek zauważyłaś. Więc nie jesteś żadną wścibską zazdrośnicą która zagląda mu w telefon. Aby przestało cię to męczyć musisz po prostu z nim pogadać. Powiedzieć co widziałaś i tyle. Po co masz się męczyć i zastanawiać? Bez sensu. Musisz zobaczyć jaka będzie jego reakcja. Dla mnie dziwne, że skoro wszystko sobie mówicie i nie macie tajemnic on ci ściemnia, że to kuzynka. Z drugiej strony może zrobiłaś już mu kiedyś awanture z zazdrości? Chociaż to też nie usprawiedliwia kłamstwa. Nie fajnie się zachował i ja bym tego tak nie zostawiła.

Ja nie pomogę, bo ja zrobiłabym awanturę. Kłamstwo i dodatkowo byłabym zazdrosna.

Ja też nie pomogę bo pewnie zrobiłabym awanture. Najbardziej w życiu brzydzę się kłamstwem -obojętnie czy małym czy dużym,czy w dobrej wierze czy też nie . Ja jestem z natury zazdrośnicą -straszna wada. Dopóki go nie spytasz się nie dowiesz i będziesz się psychicznie męczyć. A historie w głowie niepotrzebne się same układają :/

Skoro rozmowa jest czysto koleżeńska to nie rozumem po co takie głupie oszustwo. Ja z automatu bym się zapytała 'po c.uj kłamie' i czy ma coś do ukrycia skoro nie potrafi w prost powiedzieć z kim piszę.
Z jednej strony no niby go rozumiem, bo może nie chciał żebyś była zazdrosna, co nie zmienia faktu że tylko pogorszył twoje podejrzenia, i po takim kłamstwie to na bank bym sprawdziła te rozmowę, chociażby dla świętego spokoju. Tak, jestem zazdrosna, i nie, nie byłoby mi głupio. Głupio to powinno być jemu.

Zapytaj wprost ja bym tak zrobiła odrazu...i wcale nie wyjdziesz na żadną wscibska zazdrośnie..jak on tak będzie uważał to znaczy że ma coś na sumieniu.

Juz jakis czas temu sprawdzilam rozmowe

Kurcze ucielo mi komentarz. Tak nie chcial psuc wieczoru. Sprawdzilam juz kiedys rozmowe i byla o niczym. Wczoraj mielismy wieczor bez dzieci starsza nocowala u kolezanki a mlodsza dawno spala w drugim pokoju. Dzisiaj przeprosil i wytlumaczyl.

Ja nauczyłam się że o takie rzeczy nie robię awantur, ale bywały sytuację takie właśnie, że konkretnie mówiłam, że OKLAMALES MNIE, ZAWIODŁAM SIE NA TOBIE. I Szczerze mówiłam co czuje
Potem czekałam na reakcję, jeśli był jej brak podnosilam głowę i wychodziłam. I chodziłam tak uciagnieta i zimna póki mąż się nie zreflektowal żeby wyjaśnić sytuację. Zawsze mówię uczciwie co mnie boli i czego nie toleruje. Daje kilka szans, ale za 3 już ostrzegam że nie będę z kimś marnować życia kto mnie tak traktuje. Zbyt szanuje siebie i życie. To okrutne ale różnie było i tego mnie nauczyło życie. Mąż na szczęście bardzo kochający więc zawsze umie zrozumieć czym mnie zranił i naprawia to.