Ja jestem wypalona jako matka. Nie miałabym siły od nowa przechodzić ciąży, noworodka i wszystkiego od początku. Po drugie się cieszę , że dzieci wyrosły z okresu niemowlęcia. Chce się wyspać, odpocząć, iść do pracy. Po trzecie mamy małe mieszkanie i na trzecie nie wiem czy byłoby nas stać , żeby zapewnić każdemu taki sam start. Ogólnie już nie mogę się doczekać kiedy pójdą do szkoły i będą bardziej samodzielne.

Po prostu nie. Ani fizycznie ani psychicznie nie dała bym rady znieść kolejnej ciąży, pobudek w nocy. Troje to już tłok a czworo... Brrrr. To co mam już za sobą niech tam pozostanie.

Bo nie i koniec.Każda ma swoje granice. Co tu więcej tłumaczyć,Zwłaszcza w sytuacji,kiedy ma się już więcej niż jedno,nikomu postronnemu ewentualność pytania o kolejne jakoś nawet nie przychodzi do głowy.

Poza tym naprawdę czuje się w sobie,że to już full i tego uczucia,tak samo jak i pragnienia kolejnego dziecka nie da się obejść. Obecnie oczekuje trzeciego dziecka i pomimo tego,że się cieszę,to czuję gdzieś w sobie,że to już ostatni raz. I faktycznie ostatni. Do żadnej antykoncepcji nie wracam,bo mocno mi zaszkodziła,teraz pora na męża - wazektomia kosztuje niewiele więcej od spirali,a ryzyko i skutki uboczne żadne :)