Ja tak samo.
Dla mnie wogole druga ciąża byla taka nierealna od początku , że nie wiem. Bałam się każdego dnia tygodnia Bałam się myśleć o dziecku i kupować wyprawkę :)
Do tej pory jestem strasznie przewrazliwiona na punkcie synka.
Pierwsza ciąża i wogole pierwsze dziecko to był Pikuś przy tym co teraz ,ciągle się trzese nad nim :D

Mam to samo a lenia mam jeszcze większego niż w pierwszej ciąży ale jutro sprawdzę czy wszystko ok zwłaszcza że jutro badania w kierunku wad genetycznych.

Myslę, że 80% (jeśli nie więcej) kobiet przchodzi drugą i kolejną ciąże gorzej niż pierwszą, pomijając już to, że w domu jest jedno dziecko, którym trzeba się zająć i nie ma czasu na odpoczywanie i cieszenie się każdym kopniakiem, to jakos jesteśmy starsze i wszystko idzie trudniej.. ja tez miałam dużo różnych rzeczy niepokojących, w I trymestrze zapalenie pęcherza i antybiotyk, potem zapalenie ucha, teraz silna anemia, i ciągle coś boli ciągnie itp, a ze Stasiem nie wiedziałam co to ból, jak przyszły skurcze porodowe to od razu wiedziałam że to to, teraz się co chwile nie zastanawiam czy się nie zaczyna, bo czuję jakies bóle w dole brzucha, a to mały napiera itp. Boję się chyba tak samo, ale nie popadam w paranoje. Za to mam inne obawy np jak zareaguje syn na brata, jak ja dam radę kondycyjnie itp.

Ja w prawdzie wszystko ok jesli chodzi o wyniki, ale tez nie najlepiej sie czuje w tej ciazy i bardzo sie wszystkim zamartwiam, chyba w pierwszej wydawalo mi sie wszystko nierealne...