około 13-14 roku życia :)

ja od dziecka chętnie pomagałam mamie,potem bylam dumna,że mogę jej pomagać,wreszcie wyreczac w praniu,gotowaniu,pieczeni,sprzataniu itp.od ponad dziesieciu lat umiem prowadzić dom-nawet mi to sprawia przyjemnośc:)dziś jestem na swoim i cieszę się,że potrafię to wszystko zrobić.

ja bylam zmuszana do sprzatania od kad pamietam i do tej pory nienawidze tego :) ale gotowac uwielbiam moglabym caly dzien w garach spedzic :)

niestety też szybko musiałam wkroczyć w dorosłe życie...
mojej mamie amputowano nogę jak miałam 13 lat ...
wszystkie obowiązki w domu przejęłam ja ...

Tak samo. Uczyłam się sama i na własnych błędach :) mama z tatą pracowali bez przerwy, od 5-6 rano i wracali ok 23, a dwa, czy razy w tygodniu w nocy już jechali ok 2-3. Wieczorem tylko podpytywalam mamę co i jak zrobić. Zakupy robiliśmy sami z bratem, bo w niedzielę też rodziców często nie było..nauczyłam się wszystkiego co potrzeba :) a w ferie, wakacje i przerwy świąteczne jeździliśmy razem z rodzicami do pracy i fajnie było :)

Od 1 liceum mieszkałam sama. Wyprowadziłam się 400km od domu rodzinnego i musiałam sobie jakoś radzić. Chociaż nie powiem, nie przepadam za sprzątaniem, za to kocham gotować :D.

jakoś nie pamiętam dokładnie ale od zawsze miałam obowiązki w domu,z mamą w kuchni też od najmłodszych lat byłam przy garach a potem to takie naturalne było...