Ja mega bałam się szpitala jako takiego. I tego, że zneczulenie nie zacznie działać a lekarze mi nie uwierzą:) Przeszło mi dopiero w połowie cesarki. A pokarm mi naszedł mimo, że Małego przystawiłam w 3 dobe po urodzeniu.

Też się bałam bo nie wiedziałam co mnie czeka i jak będzie:/Ale będzie dobrze powodzenia kochana i trzymam mocno kciuki:*Każda ma inny organizm i inaczej przechodzi,a pamiętaj strach ma wielkie oczy.U mnie sprawdza się to w 100% czym bardziej się boję tym lepiej przechodzę wszystko:)

Kochana nie martw sie, bo to nic nie da... :-) cesarka nie jest taka straszna jak sie wydaje. Ja miałam i przeżyłam :-) a uwierz, ze bałam sie gorzej niz Ty. Jestem straszna panikara... I gdybym miała kiedykolwiek rodzic to tylko tak... 3mam kciuki i napisz na priv jak Ci poszło jak juz bedziesz w domu z Maleństwem :-)

jeśli pytasz czy się ktoś bał... no to pierwszą myślą taką na świeżo jest to, by odesłać Cię do wspomnień jakie spisała jedna z obecnych tutaj dziewczyn...też miała cesarkę, brak pokarmu...wszystko to, czego Ty się obawiasz... dlatego nie wiem czy powinnam wskazywać palcem, bo nie chciałabym żebyś pomyślała, że tak jest zawsze i każda przechodzi cesarkę tak samo.

Też miałam cc i przed też się masakrycznie bałam. I powiem Ci, że gdyby nie ten strach (również podczas samego cięcia), to cesarkę wspominałabym bardzo pozytywnie. Bo NAPRAWDĘ PRZY CC NIE MA SIĘ CZEGO BAĆ! A jak jeszcze trafisz na fajny zespół lekarzy, to w trakcie cesarki można się nawet pośmiać :) Nie będzie przy Tobie męża, to poproś o obecność inną bliską osobę :) Ja małego dostałam na jakieś 2 h już 20 minut po urodzeniu. Później na noc go zabrali, a rano znów był ze mną. Co do pokarmu, to faktycznie, miałam dopiero na 3 dzień, ale to jedyny minus cc. Jednak nie ma reguły - Ty możesz mieć pokarm od razu. A plackiem sobie trochę poleżysz i odpoczniesz ;) Nie martw się, będzie super :) Spróbuj nastroić się pozytywnie i przestać bać. Strach ma wielkie oczy, a jak go opanujesz, zobaczysz, że cc to nic strasznego :) Powodzenia!!

Jeszcze dodam, że jak jechałam do szpitala to płakałam i mówiłam mężowi, że chcę rodzić naturalnie. Tak się bałam cc. Z perspektywy czasu podsumowuję to tak: miałam szczęście, że przez moją odklejającą się siatkówkę zrobili mi cc, bo ominęły mnie masakryczne bóle porodowe, a koniec końców się okazało, że i tak naturalnie bym nie urodziła (tak stwierdził lekarz - mały był owinięty pępowiną wokół szyi). Także pomyśl o swojej cc, jako o szczęściu. Bo przecież mogłoby być tak, że męczyłabyś się ileś godzin naturalnie, a i tak by Cię pocięli ;)