Ja mam to samo. Zamieniłam potrzebę spełniania własnych zachcianek, na potrzebę spełniania zachcianek mojego syna ;) Oczywiście w granicach rozsądku :) Wolę kupić coś jemu niż sobie i sprawia mi to jeszcze większą przyjemność :)

Skąd ja to znam? Zanim urodziłam obkupiłam się jak dzika świnia! Niegdzie już mi się rzeczy dla małej nie mieciły! Pocieszę Cię-to przechodzi! Ale nadal potrafię stać z jakims ciuszkiem w ręce i piać z zachwytu, ale już mam siłę by ją odłożyć! Kiedyś rozsądek wróci!

ja jeszcze nic nie kupiłam dla małego..no przepraszam oprócz łóżeczka! Kupiłam używane i teraz żałuję, bo po pierwsze dostałam drugie od znajomych;) a po drugie wyszło mnie tyle,że nowe bym miała..jeśli chodzi o ciuszki,to mam już troszkę,ale wszystko dostałam..i nowe i używane..ale sama jeszcze nic nie kupowałam i chyba jeszcze się wstrzymam, bo wszyscy znajomi zapowiadają że mają masę rzeczy dla nas..pózniej stwierdzę tylko czego mi brakuje i poprostu dokupię;)

Mam podobnie, odkąd jestem w ciąży mijam bardziej obojętnie sklepy z ubraniami dla siebie...a jak widzę coś dla dzieci to lecę tam i potrafię długo oglądać itp. Kupiłam już 5 rzeczy, mimo, że się baaardzo powstrzymywałam:)
Wózek i łóżeczko chcę kupić po usg połówkowym czyli za jakieś tydzień, dwa.

minęło parę ładnych tygodni i mnie dopadło...nie pracuję, mam więcej czasu i...masakra.Jak tylko się ruszę z domu, to nie mogę się powstrzymać żeby małemu czegoś nie kupić...;) to chyba normalne..przynajmniej mam taką nadzieję ;)