Na początku karmienie było masakrą, ale szybko obie dałyśmy radę :)

Na poczatku byłam niezorganizowana, chodziłam głodna , nie ubrana czasem poł dnia ;p nie mialam czasu ogarnac chaty a gdzie ugotowac obiad ;p teraz juz jest spoko i jest wszystko pod kontrolą ;)) a jesli chodzi o młodego to od początku powiedzialam mamie i teściowej ,że ja sobie poradze sama i tak też było ;) nie miałam z tym wiekszych trudnosci moze dlatego ,że lezałam w szpitalu 7 dni i wszystko przy małym od poczatku robilam sama...

z pielęgnacja małego akurat nie mieliśmy problemów, to jakoś samo przyszło, tak nas wszyscy straszyli ta pierwszą kąpielą, czy się nie boimy, a było ok:) gorzej chyba z pierwszymi nieprzespanymi nocami:) problem miałam z karmieniem, nie wiedziałam, jak małego przystawić, najpierw brak pokarmu, płacz synka i mój, potem nawał i te noce gdy budziłam się zalana mlekiem...dużo mi mąż pomógł bo wziął sporo wolnego i tak się bałam, że nie dam sobie rady gdy zostaniemy sami, ale okazało się, że nie było powodów:)