To ja powiem jak moja siostra to robiła. Wychodziła z domu najpierw na krótko- na zakupy, do fryzjera, ale co ważne nie robiła żadnych pożegnań, całowania, machania, po prostu mówiła, że wychodzi. Chodzi o to, żeby dziecku wychodzenie mamy nie kojarzyło się z jakąś wyjątkową sytuacją, jakimś dziwnym wydarzeniem. Wracała po godzinie, witała się czule i się bawili. I tak robiła przez jakiś czas, z tym że wychodziła na coraz dłużej i cały czas bez specjalnego pożegnania. Od czasu do czasy przynosiła też jakąś zabawkę, albo coś pysznego. Na pewno najgorszą metodą jest wymykanie się z domu po kryjomu, lub robienie scen- żegnania, machania, całowania. Dzieciak wtedy myśli, ze dzieje się coś strasznego.

Zgadzam się z fantasmą,przyzwyczajać powoli i bez większych scen rozstania.U nas się sprawdziło (z tym starszym)Znam mamy co robią sceny,papa, buzi buzi,mama idzie ale przyjdzie itp itd lub co gorsza nie rozstają się z dzieckiem w ogóle i nagle muszą zniknąć na dłużej wtedy dla dziecka to jest dramat.Następnym razem wyjść już matce nie da.
Powodzenia życzę )

Chyba u każdego jest inaczej.. Bo jak ja wychodzę to robię "papa" i jakoś moje dziecko z tego powodu nie rozpacza.. Normalnie zostaje w domu i nie ma w tym żadnego problemu.

Zwykłe "papa" to normalne. Ale niektóre matki zanim wyjdą to wylewają morze łez, godzinę się z dzieckiem rozstają, obiecują, że wrócą, całują jakby to było ich ostatnie spotkanie. Wtedy dziecko ma poczucie zagrożenia, że coś się złego szykuje. Mam znajomą, która nawet jak do kibla idzie to swojemu synowi musi to wyjaśniać i go prosić i przekupywać, żeby chwilę na nią poczekał.

mola, chyba chodzi o robienie szumu wokół wyjścia, jakby się na miesiac wyjeżdzało. ja też zawsze robię papa, z uśmiechem na ustach, a nie szklankami w oczach.
ja bym wyszła na trochę i sprawdzała, jak mały zareaguje. nie wiem, dominika, jak często wcześniej wychodziłaś i jak reagował.