Hej ja też mogłabym się nie rozstawać z moim partnerem, jak tylko wróci z pracy to czas spędzamy tylko wspólnie. Jak zaszłam w ciąże nasze relacje trochę się zmieniły i też już nie robimy wszystkiego razem ale nadal jesteśmy bardzo blisko mam nadzieję że po urodzeniu naszej kruszynki nic się nie zmieni i nadal będziemy chcieli być ze sobą tak blisko jak teraz :) Pozdrawiam

Oboje pracujemy w domu, więc praktycznie jesteśmy ze sobą 24 godziny na dobę 7 dni w tygodniu. Jest miło ale czasem przychodzą momenty, że mamy siebie trochę dość i atmosfera robi się napięta, wtedy godzinka lub dwie milczenia załatwia sprawę, po tym jesteśmy tak stęsknieni że na nowo możemy cały czas siedzieć razem ;) a nasze relacje się nie zmieniły po urodzeniu małej:)

Hi hi :p to ja jakaś inna jestem :p mnie denerwuje jak mój ma za dużo wolnego... :p może dlatego że już się przyzwyczaiłam że strasznie dużo pracuje i że większość go nie ma. No nie wiem... :p ale jest mi tak dobrze :)

My się najczęściej mijamy w drzwiach. On wraca z pracy, ja wychodze, do tego pracujemy też w weekendy. Ale jak już oboje jesteśmy w domu to spędzamy ten czas ze sobą. I powiem wam, że udusiłabym się, gdybym musiała ciągle przebywać z mężem, co za dużo to niezdrowo

My niestety widzimy się sporadycznie-co 2 tyg i to tylko w sobotę i w niedzielę do godz 21,taką ma pracę,ubolewamy nad tym,bo bardzo się kochamy itd a ciąża za każdym razem jak i urodzenie dziecka zacieśnia miedzy nami więzy.....

my jestesmy tez nierozlaczni, na szczescie mozemy sie widziec niemal 24h, bo maz ma firme przy domu. nie wyobrazam sobie nie przytulic go lub zaczepic w ciagu dnia wiele razy. nieraz nawet bedac w domu lece do niego z tesknoty:) haha..no i slusznie mowi na mnie ze jestem wiecznie nienasycona:)

My to jesteśmy takie dwie przylepy!! on wraca z pracy to rzucamy sie sobie w ramiona jakbyśmy sie z miesiąc nie widzieli ;). Nie widzę różnicy pomiędzy czasem przed a w trakcie ciąży. Jesteśmy dla siebie czuli i opiekuńczy wzajemnie i wszystko co robimy razem ( nawet jeśli warkniemy na siebie podczas tego) sprawia nam radość

poznalismy sie tak, ze ja zakochalam sie w jego przyjacielu (P.), ten przyjaciel mnie nie chcial i podrzucil mi wlasnie obecnego mojego narzeczonego (R.). Spotykalismy sie a ja opowiadalam mu jak bardzo jestem zakochana w P. hehe. takze aczelo sie od przyjaźni. Wyrwał mnie z toksycznych znajomych i wogole sprostował mnie. Jestesmy juz z 7 lat razem, gadamy o wszystkim, mamy swoje powiedzonka, jestesmy sobie rowni(nie ma podzialu kobieta robi to, a facet to), jestesmy bardzo bezposredni i jest super otwarcie. A po ciąży..no prawda jest taka, ze jestem na urlopie dziekanskim, nie pracuje i R. duzo pracuje wiec ja, jak to ja i moje hormony - tez placze po katach i wmawiam sobie zupelnie niepotrzebnie, ze moze patrzy na mnie inaczej, ze moze niejestem atrakcyjna, ze jego zmeczenie to moze co innego...ale tak nie jest:)ja sobie wmawiam :) mam mase kolezanek ktore mowia, ze ich faceci od razu powiedzieli : y jestes kobieta wiec bedziesz bardziej zajmowac sie dzieckiem bo taka twoja rola, ja nie ebde raczej wstawac do dziecka. I nie chodza z nimi na zakupy dla dzieci (tak dla samej frajdy zakupów, tej atmosfery), nie gadaja ciagle o imieniu, nie mowia do brzuszków. ja to wszystko mam. Moj facet nawet czesciej mowi ode mnie o tym co bedzie, jak sie nie moze doczekac, ze bedzie zostawał sam z dzieckiem a ja bede mogla wyjsc, ze koniecznie chce byc przy porodzie... :)

my jak bysmy mogli to wgl nigdzie bez siebie bysmy nie wychodzili :D

Widzimy sie w weekendy , po ur synka strasznie sie popsulo u nas...