Ja jestem na początku tej drogi, więc na razie w kwestiach finansowych i widzeń ojca z córką nie mogę się wypowiadać. Jedynie co psychicznie jest BARDZO źle, ale liczę, że z czasem będzie może troszkę lepiej.

ja myślę, że radzę sobie świetnie- sama od ponad roku wychowuję córkę i dodatkowo studiuję. Mam zasądzone alimenty, rodzice opłacają mi mieszkanie. Ojciec rzadko widuje się z córką, bo sam nie chce, tj. raz na 1-2 miesiące. Mam jedno dziecko. Spotykałam się przez kilka miesięcy z jednym chłopakiem, ale w rezultacie sytuacja go przerosła. Teraz coś nowego wisi w powietrzu, więc nie jest źle ;)

Ja od samego początku wychowuję synka sama. Tatuś ma go kompletnie gdzieś. Kwestie finansowe, nie jest aż tak źle. Mieszkam z mamą może dlatego jest mi łatwiej, bo nie muszę opłacać czynszu, ale pozostałe rachunki, prąd tel, internet płacę ja i starcza mi na potrzeby synka. A jeśli chodzi o nową miłość to na długi czas podziękowałam. Chcę być sama i poświęcić cała uwagę synkowi.

Nie jest źle. Najgorszy jest początek bo nie wiadomo co z czym związać. Wróciłam do pracy, dobrze sie składa bo prace mam na luzie. Góra o 15 kończe wiec ze żłobkiem problemów nie ma. Mieszkam sama z małą. Troche dalej od centrum, ale za to taniej;) Finansowo poradziłabym sobie sama ale mój dobrym ojcem jest co jak co ale narazie z pieniędzmi mi daje to co powinien. Z małą też ma kontakt. Widzą sie co tydzień czasami w środku tygodnia gdy wcześniej skończy. Nie utrudniam mu tego, ma takie same prawa co ja a to co jest miedzy nami niech nue przerzuca sie na dziecko. Ogólnie lepiej mi jedt samej z małą. Nikt nademną nie stoi, nie kontroluje i nie mowi co jak mam robić. Najgorsze są początki ale potem wszystko sie układa.