Chyba słynny bunt dwulatka wam sie rozpocząl ... wytrwalości i konsekwencji zycze ;)

Dużo o tym czytałam :) Tylko nigdzie nie jest napisane co powinnam zrobić.. Tłumaczenie nic nie daje, Lena nadal swoje.. A jak powiem "Lenka, oooj" to wpada w taki ryk, jakbym ją obdzierała ze skóry.. Dosłownie..

Można tu gdybac i gdybac , po pierwsze maż wyjechał wiec poprostu powod moze byc prosty , tesknota... po drugie bunt i ciekawosc dziecka w tym wieku nie zna granic , wszytskiego jest ciekawa dlatego tak sie zachowuje , a po trzecie moze probuj organizowac jej zabawy ktore ja poprostu wycisza , im bardziej tez nerwowo ja spostrzegasz to tym gorzej bedzie sie zachowywała , bo dziecko czuje jak jeden z rodzicow sie denerwuje , jak psoci to poprostu spokojnie do niej podchodz , staraj sie spedzac z nia czas na zabawach nie głosnych lecz poprostu takie ktore ja wyciszaja ma takie?

Bawimy się razem przez większość dnia, oglądamy książeczki, czytamy bajki, uczymy się sprzątać no kurczę dużo tego :) Ale to wszystko jest tylko na chwilę, bo Lena zacznie wyrywać i rzucać książeczką, albo jak jej się znudzi coś to wchodzi na krzesło i z niego skacze.. Czasami boję się wyjść do kuchni sama, bo nie wiem co zastanę jak wrócę :(

No nic, będę musiała zacisnąć pośladki i dać radę.. A do cierpliwych osób to ja nie należe.. :P

to raczej nie wyjazd taty, a bunt , słynny bunt ;)u nast. tez się rozkręca :(