Jak miałyście małe dziecko/dzieci i byłyście w ciąży z następnym maleństwem, a źle się czułyście to mimo wszystko wychodziłyście z nim/nimi na spacer? W sumie mam na myśli bardziej końcowe tygodnie ciąży (pow.30tc) i pewne dolegliwości które utrudniają np. chodzenie i brak możliwości, żeby ktoś inny wyszedł z dzieckiem.
Jestem obecnie w 34tc, mam problemy z kręgosłupem i biodrami (mam zakaz na długie spacery:(), do tego infekcja pęcherza i ucisk główki na właśnie pęcherz i co chwilę muszę biegać na siusiu, a córcia jest baaardzo aktywnym dzieckiem i jak idzie na spacer to wszystko ją interesuje. Staram się organizować małej ten czas w domu jakoś kreatywnie: malujemy, rysujemy, czasami jakaś bajka lub program edukacyjny, mała pomaga mi w kuchni (bardzo to lubi:), bawimy się lalkami, układamy puzzle, czytamy etc. Mąż pracuje w weekendy, a nie mamy w pobliżu żadnej rodziny ani nikogo znajomego kto mógłby wyjść z córcią na świeże powietrze. Mam wyrzuty sumienia przez to, co byście zrobiły na moim miejscu... dodam, że w ciągu tygodnia mała chodzi do przedszkola i bardzo dużo czasu spędza na dworze i zabawie na placu zabaw:)