Taka sytuacja: Rozmawiam z koleżanką przez tel. nie widziałyśmy się z pół roku, a jej synek jest tylko miesiąc straszy od mojego. Zapytała mnie czy Olek już ma trójki, mówię, że nie, a bo jej to już wszystkie na wierzchu. Pomyślałam to fajnie i pogratulowałam, następnie, czy Olek to już na nocnik robi, więc odpowiadam, że już jesteśmy na dobrej drodze, robi, ale czasem i zabawki obsiusia, a koleżanka na to, że jej to już nawet bez pampka śpi :) Git, też pogratulowałam :) Traf chciał, że wpadłyśmy na siebie dziś na placu zabaw i ku mojemu zdziwieniu synek koleżanki dalej szczerbaty jak mój hehe no i w pampersie, do tego chyba był źle zapięty lub tak zasiusiany, że mu się odpiął i kupka z niego wyleciała :) Koleżanka chyba zawstydzona zabrała go i dosłownie uciekła, nawet nie powiedziała cześć.
Zastanawia mnie po co mamy tak robią? Po co chcą mieć lepsze, mądrzejsze dzieci od innych? :) Nie oceniam koleżanki, nawet było mi jej szkoda, bo widać było, że się zmieszała jak weszłam na plac zabaw.

Pytanie:

Czy spotkałyście się osobiście z takim zjawiskiem? :)