Niezła baba z tego Twojego chłopa :D.

haha :D
Dobre.
Mój M przechodzi wszystko bez zbędnych emocji,żeby nie powiedzieć,że obojętnie.

U mnie było tak, że to ja się wszystkim strasznie denerwowałam, wszystko przeżywałam, a on mnie wspierał i uspokajał.

A tak z ciekawosci sie spytam: na kiedy mialaś termin i długo czekałas ze skierowaniem do lekarza?? Ja mam na jutro ale mały jest posladkowo ułożony. Jutro jade po skierowanie i chyba mi lekarz dopiero na poniedziałek je da i we wtorek ciecie-najprawdopodobniej

Mój mi całą ciążę bardzo pomagał, bardzo chciał być przy porodzie, ale niestety musiał wyjechać dzień wcześniej na szkolenie. Przeżywał jak mrówka okres, że go nie ma przy mnie. Jak przyjechał po paru dniach to płakał jak dziecko, że wtedy kiedy był potrzebny i chciał być nie mógł. A ja z kolei się cieszyłam, że przy porodzie była moja mama, a nie mąż, bo poród był ciężki i do tego z komplikacjami. Tak by jeszcze on zaczął panikować, a tak wszystkiego dowiedział się od mojej mamuśki.