Wspolczuje ale myślę ze najgorsze juz za toba ważne ze dziecku się nic nie stało! Nie wiem co ci polecić na uspokojenie ale raczej nic ci nie polece bo na takie rzeczy leki czy inne środki nie pomagają,widocznie potrsebujesz czasu,albo wygadania się po prostu.

Tzn co do leków to mogą pomoc ale na tak silne zdenerwowanie to tylko leki typu relanium bo takie ziołowe to gówno dają tak naprawdę.

Byłam u GP dzisiaj bo mieszkam uk i kazał tylko odpoczywac narazie.. ale ja nie wiem co mam w sobie i w głowie i co raz jak popatrzę na syna to łzy same się do oczu w zbierają. I ta myśl że przecież mogło by teraz już go z nami nie być. I wtedy jeszcze gorzej. Staram się odganiac te myśli ale same nachodzą. . Mój partner mnie nie rozumie, mówi ze przecież wszystko jest ok. I ciesze się bardzo ze jest ok. Ale teraz będę się bała wiecznie ze znowu coś se ten lobuziak zrobi a przecież nie mogę go zamknąć w domu na 4 ery spusty. . Ale w tym roku już rozwalil se rękę ze miał długa operacje i było ryzyko żeni będzie ruszał palcami.. teraz w leciał pod samochód.. a dopiero 10 lat prawie ma. To co później? :( jak go upilnowac i zarazem nie uwięzic pod mój wieczny nadzór do 18 stki jak nie dłużej. .