ja już co prawda urodziłam ale przed porodem jakoś wcale o nim nie myślałam. Tzn tylko tak, że już chcę mieć synka przy sobie i pozbyć się brzucha, spuchniętych stóp i innych dolegliwości :) a fakt, że zaczęłam rodzić przyjęłam ze stoickim spokojem :)

my mamy termin na poniedzialek :D i juz nie moge sie doczekac jakis tam maly strach jest ale nie przed bolem tylko ogolnie JA-POROD ... taki wstyd mnie ogarnia bardziej ;/;/ ale nie boje sie:)

Wg om termin mam na 24.10 ( wg usg 29.10),to już przyszła niedziela. Jakoś nie chce mi się wierzyć że to już :0. O bólu porodowym narazie nie myślę, boję się że jak się zacznie to nie będę wiedziała że "to jest to". Głupie,ale boję się,że nie dojadę do szpitala ( ponad 20km )i że zacznę rodzić gdzieś po drodze ;p W nocy z racji tego że wstaję co 2h na siku, zanim zasnę myślę i myślę...oczywiście o porodzie, o przyszłości - przecież niedługo powitamy szkraba,który siedział w brzuszku ładnych parę miesięcy. Każdą z nas ogarniają jakieś mniejsze lub większe strachy,ale jestem dobrej myśli. Jakoś to będzie...:)

Ja mam termin z OM na 22.10, ale wiem, że urodzę później więc jeszcze o tym za dużo nie myślę. Boję się trochę, wiadomo. Boję się czy dziecku nic nie będzie i czy w szpitalu nas dobrze potraktują. Ale sypiam jak aniołek, bo mam teraz inne zmartwienia (remont u mnie jeszcze trwa), a czas na myśli dot. porodu przyjdą w dniu terminu z usg :P

ja na razie nie myślę o strachu, chciałabym już urodzić wiem, że na pewno w drodze do szpitala zacznę się bać. Kurcze w ogóle dziś się dziwnie czuje, ale skurcze mam nieregularne tylko te bóle podbrzusza jak na okres i krzyżowe...znów będę mieć nockę z głowy :-/ no chyba, że Maleńka dziś zapragnie przyjść na świat, akurat moja lekarka ma dyżur...ale to chyba mało prawdopodobne..

Nic się nie martw, wszystko będzie na pewno dobrze.Ja mam termin na 30.10, ale też już czekam.Teraz staram się o tym nie myśleć:)JUż bardzo chciałabym wszystko mieć za sobą...głównie z tego powodu, że bardzo bolą mnie nerki, bo mała mnie uciska.Też tak jak Ty bardzo się bałam, lekarz mnie nastraszył, płakałam po nocach i się stresowałam.Pomyśl o tym wszystkim pozytywnie, przecież i tak musisz urodzić....jakoś.Ja sobie to tak tłumaczę i już się uspokoiłam.Wiem, że to wszystko tylko tak łatwo się mówi, ale dasz radę....i ja też dam:)Trzymaj się i nie bój się:)