też to przeżywałam, ciągle płakałam, nie umiałam się cieszyć wyczekanym dzieckiem. ale miałam mega wsparcie w mężu, ciągle mnie rozśmieszał, poza tym zaczęło samo przechodzić, codziennie mniej, potem zdarzało mi się popłakać raz na kilka dni.
mi wszyscy radzili pójść na spacer albo zakupy bez dziecka, zrobić dla siebie coś przyjemnego itp, ale i tak po ok 2 tygodniach minęło. jeśli miałoby trwać dłużej to na pewno wybrałabym się do psychologa

Spokojnie przejdzie Ci, ja również to przerabiałam, za brzuchem akurat nie tęskniłam, ale również non stop płakałam, czułam się osamotniona z tym wszystkim, mąż mnie nie rozumiał, że mam dosyć, ciągle tylko cyc, pieluchy, że jestem wykończona porodem, że nie doszłam jeszcze po nim do siebie a tu od razu muszę skakać koło córki (miałam bardzo ciężki i skomplikowany poród i podejrzewam, że to on spowodował u mnie tą depresję), do tego mój wygląd po porodzie mnie przerażał, nie mogłam usiąść na tyłku. Dużo pomogła mi moja mama, ważne jest aby teraz ktoś Cię wspierał psychicznie. To bardzo dużo daje. Jak mała idzie spać zrób coś dla siebie, nałóż sobie maseczkę, połóż się włącz sobie muzyczkę, poczytaj książkę mi to pomogło.

U mnie baby- blues objawial sie imnaczej, ale prawdopodobnie to samo przejdzie. Wazne zebys zdawala sobie sprawe ze to sa glownie hormony i nie jest to twoja wina jak sie czujesz w tej chwili i co odczuwasz wzgledem dziecka. Staraj sie troche zajac si soba, ktos Ci musi w tym pomoc..idz na spacer przynajmniej 10- 15 minut, sama. Zrob cos dla urody, paznokcie, maseczka itd., niech ktos inny w tym czasie czuwa nad mala. Trudno mi cos poradzic konkretnie na to uczucie ze ci brakuje brzuszka, ale to na pewno niedlugo zniknie i bedziesz sie z tego smiac.

ja miałam 2 miesiące tak, potem powoli przeszło, musisz po prostu poczekać, to hormony które potem sie unormują, chyba że przerodzi się w depresję, jesli będzie długo trwało