U nas moze nie bylo tak samo...Maly odkad soe urodzil spedzalam znim kazda chwile,ale jemu to ze tak powiem wisialo...do roku nie zwracal na mnie uwagi...wszyscy byli wazniejsi..zwlaszcza dziadkowie.. jak poszlam do pracy nagle obrot o 180"wlaczyl mu sie lek separacyjnyi od tej pory mama i mama...nie bylo mowy o pracy dziadkowie stali soe nie wazni...nikt go nie mogl uspac i nakarmic... i tak jest do tej pory ale teraz znow dziadkowie wrocicli do lask.. Generalnie wydaje mi sie ze kazda rozlaka jest trudna i kazde z was bedzie to przechodzic na swoj sposob az do oswojenia soe z sytuacja... za jakis czas moze byc tak ze ty sie z domu nie bedziesz mogla ruszyc i moze byc problem. WIADOMO ZE kazda mama jest o to zazdrosna i kazda to przezywa bo jest dla dziecka calym swiatem...i ono tez tak uwaza a teraz nagle sie to zmienilo..Mysle ze sytuacja sie uspokoji za jakis czas. Nie martw sie na zapas.. dobrze ze. Dogaduje soe z tata czy osobami ktore sie nim zajmuja... pomysl jjaky bylo gdybys nie mogla wyjsc z domu albo dziecko nie chcialo normalnie funkcjonowac bez ciebie... bedzie dobrze tacie tez dobrze zrobi taka wiez z dzieckiem. Widze jak moj soe cieszy jak maly lgnie do niego. Wszystko jest normalne to co czujesz i uwierz mi ze napewno kazda mama sie z.tym zmaga.w pewnym momencie gdy musi isc do pracy

dziekuje troszke mnie uspsokoiłas ze nie jestem sama ...

Powiem Ci ze u nas było bardzo podobnie, tyle że ja wychodziłam o 5 i o 14.30 byłam w domu a i tak odczuwałem ze mała ma do mnie taki dystans, strasznie mi to przeszkadzało. Wolała siedzieć u u taty u naszego kolegi który z nami mieszka. Aze ja i tak pracowałam tak mało (przez agencje) ze kasy z tego było tyle co nic, to z pracy zrezygnowałem i postanowiłam siedzieć z Zuza w domu. Na szczęście tutaj możemy sobie na to pozwolić, i postanowiłam ze do pracy pójdę jakieś 2-3 lata po drugim dziecku żeby dzieci przez pierwsze kilka lat były z mamą