Moja córeczka od początku jest bardzo wrażliwa na dźwięki. Jej reakcje są różne, począwszy od mrugnięcia oczami, przez robienie dużych oczu po odginanie główki do tyłu. W ekstremalnych przypadkach (kiedy ktoś rusza spod naszego bloku paląc laczka w samochodzie) - płacz. Gdyby był to hałas - jej zachowanie byłoby całkiem zrozumiałe, natomiast reaguje tak kiedy się kaszlnie, kichnie... przed chwilą ugryzłam wafelka trzymając ją na rękach i tego odgłosu również się wystraszyła. Często na siebie patrzymy w ciszy, ona mnie obserwuje a kiedy ja tylko się odezwę - znowu się straszy. Dodam, że kiedy jesteśmy na spacerze, hałas uliczny jej nie przeszkadza.

Dzisiaj byliśmy na dodatkowym badaniu słuchu, z tego względu, że moi rodzice są niesłyszący od urodzenia i istniało ryzyko przekazania tej wady. Na szczęście nie. Właściwie dzięki tym odruchom, badanie było tylko formalnością, bo nie mam wątpliwości, że słyszy; ale w szpitalu nic nie mówili, że ma nadsłuch, bo tę opcję brałam pod uwagę.


Czy u którychś z Waszych dzieci było podobnie? Czym jej zachowanie może być spowodowane?
Czy to jej minie, czy zawsze będzie taka lękliwa?
Jak przyzwyczaić ją do "nagłych" dźwięków?