nie rodzilam, ale jak czytam wspomnienia z naturalnych porodow niektorych matek i slucham opowiesci znajomych to robi mi sie slabo na sama mysl o porodzie... Gdybym miala wybor to padl by na CC, bez chwili zastanowienia! ... jak zaczelam w gabinecie poloznej temat cesarskiego ciecia to zbesztala mnie jakbym chciala zrobic krzywde swojemu dziecku, uznala ze normalna matka nie zdecyduje sie na tak powazna operacje tylko bedzie chciala urodzic silami natury. Czyli uznala mnie za nienormalna i niepoczytalna bo chcialabym miec CC :]

Mimo, że próbowałam rodzic SN co skończyło się urazem mózgu dla mojej córki i kolejne dziecko też urodze przez cc, aby taka historia się już nie powtórzyła to jednak wydaje mi się, że jestli wszystko z matka i dzieckiem jest ok to lepiej dla dziecka jak rodzi się siłami natury.

cc to zuo dla mnie i przerażenie na samą myśl. zgodzilabym sie na nią tylko dla ratowania dziecka. TYLKO

Natura sama zdecydowała jak mamy rodzić, jestem za cesarką ale jak są do tego podstawy.

Ja też jestem zwolenniczka cesarki, sama zreszta na taka przy drugiej ciąży się zdecydowałam. Uważam, że to bezpieczniejsze dla dziecka. Decydując sie na ta formę rozwiązania miałam na uwadze własnie dobro dziecka. Nie myślałam o sobie....

Dorota - jesli już raz urodziłaś przez cc to i drugą cesarke możesz spokojnie mieć :)

Kobiety zwykle myślą o sobie - najczęstszy argument to "boję się tej operacji"... a może pomyślmy o dziecku ?

Widzisz... bo ja panicznie bałam się tego, że bejbol utknie mi w kanale rodnym i będą go próżnociągniem albo kleszczami wyciagać... Wolałam iśc pod nóż.... i męczyć się później niż ryzykować.... Z pierwszym synem łatwo nie było... dostał mniej punktów w skali Apgar, bo wymęczył się własnie przez próbe porodu sn..... za to drugi urodzony od razu przez cc i piękne 10 pkt na dzień dobry. Dzieci po cc nie sa też wymęczone, mają ładne głowki, zadnych "śladów" porodu. Co do drugiej cc po pierwszym porodzie zakończonym cesarką - dziwne.... może to ich własana polityka, bo ja jeszcze nie spotkałam się z tym żeby robili problemy. Tak czy owak mi się udało.

Owszem, zdarza się, ale częściej jest inaczej (fajnie, że Tobie się udało,,oby więcej takich przypadków) Wg mnie poród sn jest bezpieczniejeszy dla matki, ale niekonicznie dla dziecka. Inaczej jest w przypadku cięcia. To opecja, poważna zresztą, większe ryzyko dla kobiety niż dla dziecka właśnie. Decydując się na cięcie nie myślałam o sobie... Bałam się jak cholera, ale najważniejsze było dla mnie to by w bezpieczny sposób wyciągnęli mi dziecko.... reszta nie miała zanaczenia. Jednocześnie postanowiłam karmić piersią... stwierdziałam, że żadna cesarka nie spowoduje, że od razu podam dziecku mm.... Mimo potwornego bólu po cc, bólu spowodowanego obkurczaniem się macicy (zresztą dużo silniejszym niż po pierwszym porodzie z racji bardziej rościągniętej już macicy) , mimo, że początkowo pokarmu nie było, mimo, że dziecka długo przy sobie nie miałam (jedynie tuż po operacji na chwilkę dosłownie) udało mi się tego dokonać.... zresztą po pierwszej cesarce też.