To całkowicie normalne,nienormalnym by było gdybyś się nie martwiła.
Takie jest serce matki,zobaczysz jak się urodzi to dopiero będziesz się martwić nawet przy każdym kaszlnięciu maleństwa...A co dopiero jak będzie dorastać.

Mysle ze nie tylko na pocztaku ale do konca ciazy juz bedziesz sie martwic....o rozwoj....o kopniaki dziecka o badania prenatalne...uspokoisz sie dopiero jak urodzi sie malenstwo..a wtedy zaczna sie nowe zmartwienia he he taki nasz juz los;)

to chyba naturalne, że wszystkie się martwimy i jak koleżanka wyżej wspomniała nie tylko na początku, ale całą ciąże...
ale trzeba być dobrej myśli i dbać o swoje zdrówko :-)

Dokladnie. Chociaż lekarz zapewnia,że wszystko jest ok to i tak dumam i zastanawiam się czy tak właśnie jest. Teraz mam katar który jest ze mną juz dłuższy czas i tez się zastanawiam czy to nie wpłynie negatywnie na Synka ... Mamy chyba tak mają ;)

Też się strasznie martwiłam na początku ciąży, ale z czasem na trochę przeszło :P

też tak miałam do końca pierwszego trymestru :))

Ja się ciąglę martwię, chociaż do tego usg w 12 tygodniu to było takie apogeum moich złych myśli.

Ja cały czas się martwię o moją córeczkę ...Mimo ze wszystkie badania wyszly prawidłowe ja ciągle sobie coś wkręcam i wymyślam jakieś głupoty.
Nigdy nie bylam tak przewrażliwiona... w sumie to nawet mało o siebie dbalam ( życie studenckie nie należy do zdrowych trybów ). Dużo paliłam i piłam, a kiedy tylko dowiedziałam sie ze jestem w ciązy...skonczyłam ze wszystkim. Mimo tego nadal mam jakieś głupie mysli ze cos mogłam zrobić nie tak..
Taka juz chyba nasza natura że ciągle się martwimy o nasze maleństwa. :)

Ojj tak, pierwszy trymestr pod tym względem był najgorszy!! Martwiłam się dosłownie o wszystko. Zupełnie jak Ty :) Spokój odzyskałam gdzieś w drugim trymestrze. Także myślę, że i u Ciebie będzie podobnie ;)