czasem lubie czasem nie ;]

Czasem tak, czasem nie, dużo Nam pomogła, ale z resztą to jest podobna sytuacja jak u Ciebie.

tak, ale jak każdy człowiek (oprócz mnie :)) ma pewnie też swoje wady :)

zapomniałam dodać, że dzieli nas ponad 2000 km :) pewnie dlatego dałam tak :D

Lubię, kocham bo wychowała swojego syna, a mojego męża na wspaniałego człowieka. Nikt nie jest idealny i czasami coś się chlapnie bez sensu, ale spięć nigdy nie miałyśmy. Ogólnie jest bardzo kochającą, opiekuńczą i świetnie gotującą kobietą. Traktuje mnie jak córkę, a ja ją jak mamę. Tak też do niej mówię, składam życzenia w dniu mamy.

ja na ogol moja lubie ale czasami mnie tez wkurza jak to tesciowa :)

Ja swojej nie lubię, nie pomaga nam wcale, wnuków nie chce widywać. Nawet jak teściowie są w pobliżu to nie wpadają. Żal mi tylko dzieci, ja wspaniale wspominam czas spedzany z dziadkami, wspólne wyjazdy, a moje nie zaznają tego szczęścia.

nie zdazylam poznac swojej tesciowej... nie zyje

Nie wiem co dac tak czy nie ;) jest mi obojetna zawsze moglo byc gorzej ;D 

No i zapomnialam dodac ze nie ma nigdy czasu dla wnuczka-nie mozemy z Ł wyjsc np na jakas kolacje sami, bo nie mamy z kim Małego zostawic a ma juz prawie rok-a ona wiecznie zmeczona-nie chce sie nim zajac-takze doslownie w niczym mi nie pomaga.  Nawet jak Maluszek mial niecaly miesiac a moj pojechal na poligon to nie pomogla mi w niczym-nawet do pomocy przy kapieli musialam wolac moja siostre po pracy.:/, Wiec jak mozna ja lubic??