Oj beti i już masz minusa za to, że cieszysz się ze swojego wyglądu. Powinnas biadolić, a nie się cieszyć:)a wracając do pytania- martwiłam się to mało powiedziane, ja się po prostu dołowałam.

Bardzo się martwiłam po synu dużo mi zostało i czekałam dwa lata do powrotu do wagi sprzed a teraz hmm jestem na minusie tzn.po 13 miesiącach już jestem 2kg na minusie więc martwiłam się na zapas.

ja sie martwie, ale ze lubie sport, mam nadzieje ze znajde potem czas na jakies cwiczenia.... ale jak to bedzie.... wiadomo, hehe

trochę tak... w ciąży starałam się jeść zdrowo, ale nie ze względu na tycie, ale ze względu na to, żeby mojemu maluszkowi przekazać jak najwięcej wartościowych rzeczy. choć przyznaję, że będąc w ciąży zakupiłam sobie wagę i ważyłam się...codziennie ;))) martwiłam się trochę bo moje siostry przytyły ponad 20kg każda, na szczęscie w tej kwestii mam inne geny, bo przytyłam 12kg. co do rozstępów- niby się nimi przejmowałam, bo mam skłonności, ale jakoś brakowało mi motywacji i nie smarowałam się codziennie kremami, ale jak mi się przypomniała i zachciało ;) mam rozstępy na brzuchu, ale jakoś z nimi żyję i mam się dobrze ;) brzucha się nie wstydzę i pokazywałam go na plaży bez żadnego zażenowania ;) generalnie przywiązuję wagę do wyglądu i zawsze staram się o siebie dbać, żeby dobrze wyglądać, ale bez przesady- znam umiar i mimo że lubię się malować to zdarza mi się cały dzień spędzić bez makijażu ;)

Pewnie że tak:) Bałam się że mi brzuch obwiśnie. Nie obwisł, wręcz przeciwnie, został wielki! :O

Ja sie martwie caly czas, codziennie obsesyjnie ogladam brzuch czy nie robia mi sie rozstepy. Bardzo sie boje, bo chce wygladac po ciazy tak samo jak przed.

Martwiłam się bo baaardzo dużo przytyłam..ale po ciąży jestem jeszcze bardziej chuda niż przed(hmmmm czyżby zasługa karmienia piersią?)