U mnie akurat było wszystko książkowo. Poród klasyczny, bez znieczulenia, łożysko urodziło się całe. Bolało, ale nie pamiętam jak, wiem tylko tyle, że bardzo. Ale jak dostałam Małego do przytulenia to nic innego się nie liczyło. Nie czułam wdzięczności, że mąż był przy mnie - chciałam żeby sobie poszedł do domu, bo dostałam dziecko, które jest tylko moje! Euforia trwała dość krótko, bo zachciało mi się jeść i sikać. Ale potem długo byłam nieprzytomna, jakby zaczarowana. Dziecko, które urodziłam było najpiękniejsze na całym świecie.

Ja chyba nawet w pierwszej dobie dobrze nie jarzyłam że już po:) Jak urodziłam to tylko na chwilkę dali żebym go zobaczyła i zabrali. Dostałam go kilka godzin poźniej. Przywiozła go już ubranego, spał sobie. A ja sobie pomyślałam: Boże żeby tylko się nie obudził. Przecież w życiu nie miałam takiego malca na rekach:)

nie ma nic cudowniejszego ;)

Mnie to niestety ominęło,więc nie wiem.Miałam cc.No ale popłakałam się tak czy siak,jak usłyszałam płacz,jak pokazali mi ja już zawiniętą,mogłam dać jej tylko buziaczka :* Szok i ulga :)

Mojego praktycznie sama polozylam sobie na piersiach, bo jak rodzilam i glowka juz wyszla,polozne pozwolily mi dotykac jej i jak parlam wzielam go na rece.Uczucie niesamowite.

Ja nawet tego nie pamiętam... tak jak piszesz również byłam w poporodowym szoku. Mam nadzieję, że tym razem będzie inaczej.

ja akurat po samym porodzie czułam ulgę , dużą ulgę , byłam w szoku nie mogłam małego utrzymać ręką patrzyłam na niego i nie docierało do mnie że juz po wszystkim , urodziłam rano w południe juz biegałam po oddziale min. kapturki wygotowac itp bo mały był głody a ja nie miałam jak go nakarmic tak mi było go żal , dopiero ok 2 w nocy zrobił się spokój mały się zasycił i zasnoł wyczerpany a ja ledwie patrząc głaskałam go i tuliłam do sibie , spałam z ,, otwartymi oczami" byłam w szoku teraz patrząc na to z perspektywy czasu widze jak wtedy hormony działają :) jaki instynkt przychodzi , i moge powiedzieć że był to najcudowniejszy momentw moim życiu i wiem , nie ma słów, żeby to opisać.

pamietam wszystko, mimo zmeczenia i calego zamieszania oprocz ulgi i zdziwienia czulam tylko zachwyt i czystą miłość... nie ważne było już co ma miedzy nóżkami, poprostu był już ze mną i tylko to było dla mnie ważne

dla mnie najcudowniejsza chwila bylo to jak dzidzia zaczal plakac wtedy wiedzialam juz ze jest wszystko ok i jak sobie tak wspominam to caly czas mi sie lezka w oku kreci :)

najpiekniejsza chwila w moim zyciu...jak mi ja polozyli to nie chcilam im jej oddac tak ja mocna przytulilam,lzy lecilay mi z oczy masakra piekne uczucie..nie wierzylam ze cos tak pieknego moze urosnac w moim brzuchu:)