Byłam spokojna i cierpliwa, jak się uczyła - ten jeden tydzień. Potem było już ok, kolejno znowu się zdarzały wpadki, raczej pojedyncze, ale kilka razy było tak, że zrobiła siku na siebie 2-3 razy i już przy tym 2gim i 2cim razem byłam zła i to pokazywałam, a chodziło jej o zabawę, bo nie chciało się jej powiedziec, żeby od niej tylko nie odchodzic..

Nie nigdy nie krzyczałam na Lenkę, ale u Nas poszło to dość szybko i bez większych wpadek. Gdy zdarzyła jej się wpadka widziałam, że bardzo się wstydzi i bałam się, że jakoś się zablokuje i dopiero będzie problem. Zawsze próbowałam obrócić to w śmieszną sytuację, żeby się nie stresowała i tłumaczyłam cały czas zasadę robienia siusiu do kibelka :)

Bez stresu, u nas dluo to trwa i nadal wpadki się zdarzaja ale nie moge go winic że nie potrafi tego opanować- już jest coraz lepiej i niegdy nie mial urazu do nocnika. Po prostu nie rozumial pewnych rzeczy.

Na początku nie wkurzało mnie nic, po dłuzszym czasie jak po raz kolejny sie obsikał to reagowałam nerwowo np 1 na 4-5 zsikań. Nie było łatwo, ale starałam sie tłumaczyc i nie wybuchać. Zdarzyło mi się ale nie często. Wiem że te wybuchy w niczym nie pomagaja bo dziecko po prostu się potem boi załatwiac lub zrobić w majtki bo dostanie burę. Jeżeli zaczełas juz nocnikowanie to dociagnij do końca. Zakładaj pampersa na spacer i na noc a resztę czasu majtki. Uzbroj sie w cierpliwosc i działaj do końca.Ja sama jestem osoba bardzo impulsywna więc moje biedne dziecko nie raz słyszało mój krzyk a ja potem nad tym bardzo ubolewałam. Tez zaczynałam w nerwowym okresie i na prawde trzeba zacisnąc zeby i przetrwać. Mi się udało i Tobie też się uda tylko się nie poddawaj teraz już.