Ostatnio oglądałam "Pamiętnik", stare małżeństwo, oboje w domu starców, żona niewiele pamięta ze swojego życia, mąż opowiada jej codziennie tą samą historię, to jak się poznali, zakochali. Bardzo mnie to wzruszyło, koniec filmu jest tak piękny i smutny że nie da się tego obejrzeć na spokojnie. Tego typu filmy bardzo mnie poruszają

Luthen. Ten film to mój klasyk jak chce popłakać ;p ale po nim się zbieram. Widziałam już 20 razy hehe o ile nie więcej :) tak jak ps. I love you, 3 metry nad ziemia, one day... To takie do poplakanja ;(

Ja zawsze placze na tym filmie o tym tsunami co rodzina spedzala wakacje na wyspach i nadeszlo tsunami. Chyba Niemozliwe byl tytul. Film na faktach.

Za wszelką cenę z Hillary Swank , byłam w kinie dobrych kilka lat temu i wszystko pamiętam ...
Poczta serc też mną telepnal.
Mój przyjaciel Hachico

Nie pamiętam tytułu. Ale to opowieść o małżeństwie w którym nagle nie układało się, mąż ja zdradził. Kobieta miała pewbe wyobrażenia/sny na jawie o tym co się stanie, np córka stlukla szklane drzwi a ona wiedziała że coś się wydarzy tylko nie była pewna że to prawda. Potem przewidziała śmierć męża. Prosiła by nie wyjeżdżał a on nie słuchał, akurat miał jechać do kochanki.. zwrócił a ona jechał z przeciwnej strony by spotkać go to miał a być niedaleko miejsca jego rzekomej śmierci.. niby zwrócił ale jadący tir zmasakrowal samochód.. i zginął kiedy akurat wszystko zaczęło się układać. Strasznie smutny film.

Film Polowanie w którym facet niesłusznie zostaje oskarżony o molestowanie dziewczynki i to córki najlepszego przyjaciela pierwszy raz jak oglądałam to aż ciarki mi przechodziły żaden film tak na mnie nie działał jak ten ,potem jeszcze francuski film w którym mąż bije żonę a ona w obronie własnej go zabija płakałam na końcu tego filmu

O jeszcze taki film o matce która dowiedziała się że ma raka i że zostało jej niewiele życia, musi poukładać sprawy i przyzwyczaić swoje dzieci do tego, że ich mamę zastąpi macocha, kobieta która jest z jej byłym mężem. Nie pamiętam tytułu ale na tym zawsze zalewam się łzami, strasznie smutne ;(

Ja takich filmów z założenia nie oglądam, przedtem czytam na Filwebie o czym jest film i jak sa jakieś chore klimaty to nie oglądam i tyle. Nie ma sily ktora by mnie zmusiła do zobaczenia takich filmów jak np. Wołyń, w ogóle unikam filmów wojennych, bo potem jedna scena bedzie mi sie pojawiać w myślach przez kilka tygodni.