jeśli chodzi o przyjaciół czy rodzinę to dla mnie to nie ma znaczenia- kocham te osoby za to jakimi są ludźmi a nie za to jaką wiarę wyznają czy też że niczego nie wyznają. Nie szufladkuję ich pod kątem praktykujących, niepraktykujących wierzących w Boga Budde czy Allaha- czy też jeszcze w kogoś innego. natomiast jeśli ta osobą byłby mój mąż to na pewno jakieś znaczenie by to dla mnie miało- np jak wychować dzieci i tak dalej. wiadomo inne obyczaje inne święta i tak dalej...jakbyśmy umieli to połączyć- super, jeśli nie- to mógłby być z tym problem zwłaszcza jakbyśmy oboje upierali się żeby zostać przy swoim. Ciężko mi powiedzieć jakby to mogło być bo w takiej sytuacji nie jestem.

Nie mam nic do innych wyznań, ale Jehowców w szczególności nie trawie.
Kocia wiara, to najgorsza rzecz jaka może spotkać człowieka.
Osoby takie jak opisałaś , mają najczęściej w dorosłym życiu choroby psychiczne i dziwne omamy.
Znam parę takich osób, albo słyszałam od znajomych co sie z nimi dzieje.
Cóż mogę napisac.
WSPÓŁCZUJE CI Z CAŁEGO SERCA.
Jeżeli chcesz to mam namiar do dobrego specjalisty ale on drogi(250 zł z a wizyte)
Jak zaczniesz brać antydepresanty powinno cię to zoobojętnić na pewne rzeczy. Jak jestes zainteresowana to pisz na priv

Nigdy nie byłam traktowana inaczej, nigdy nie traktowałam inaczej, nigdy nie czułam się przez to gorzej i liczę,ze nigdy nie spotka to mojej rodziny.
Wychodzę z założenia, ze wszystko co nie robi krzywdy innemu człowiekowi nie jest złe !
Wychowanie wynosimy z domu, najważniejsze jest to jakimi jesteśmy ludźmi.

odnośnie pytania w tytule - nie, dopóki nie będzie chciał mnie nawracać.

pewnie na rozwój wpływa. na szczęście coraz więcej jest ludzi innych wyznań, pomału przestajemy być państwem kościelnym (albo się łudzę... ;) i z czasem mniejsze będzie to miało znaczenie, jak nasze dzieci pójdą do szkoły.

odnośnie sondy - ja nie głosowałam, bo choć raczej jestem ateistką, "zalogowana" jestem w KK

No wiec tak. Wychowywalam sie w domu swiadkow jehowy, jednak nim nie jestem. Jednak w zwiazku z tym mam kontakt z przedstawicielami tej wiary. Ojciec moich cor jest muzulmaninem, wiec islam. Mam w rodzinie przedstawicieli religii katolickiej. Ostatnimi czasy ciagnie mnie w strone buddyzmu. Troche tego jest.

Mam zasade taka, ze szanuje poglady innych i zadam, aby inni szanowali moje poglady. Jezeli ktos ich nie szanuje potrafie grysc. Bardzo bronie swojej wolnosci pod tym wzgledem.

Musze dodac, ze jako dziecko swiadkow przezylam duzo nieprzyjemnych sytuacji z tym zwiazanych z reki (lub nogi) dzieci katolickich, jak rowniez ksiezy.
Nieraz dzieci byly wysylane (np. w czasie rekolekcji badz religii), aby przyprowadzic te tam kocice. Miauczenie i takie tam inne... przejawy tolerancji.

Ale... z wiekiem przyszlo rozeznanie, ze tak zachowuja sie tylko osoby prymitywne i sama tego typu zachowan nie powielam, dystansuje sie do nich.

Nigdy natomiast nie czulam sie gorsza z powodu tego, kim bylam, jak rowniez gorsza sie nie czuje z powodu tego, kim jestem. Nauczylam sie, aby cokolwiek robie czy w cokolwiek wierze, bylo z przekonania.

Jednym z plusow bycia swiadkiem bylo to, ze uczylo wlasnie tolerancji jak rowniez nie brania wszystkiego na slepa wiare.
Ktos, kto nie wie... swiadkowie sa chrzeni dopiero, gdy nabiora dosyc rozeznania w sprawach wiary i musza to uczynic swiadomie. Ja swiadomie powiedzialam nie, ale nadal wazne jest dla mnie, ze decyzja, ktora podejmuje jest moja decyzja a nie, ze odziedziczylam ja po przodkach, jak to jest u niektorych z wiara.

Nigdy natomiast nie zdyskredytowalabym nikogo ze wzgledu na wiare... oczywiscie odpycha mnie nie inna wiara, lecz fanatyzm ludzki, ktory jak wiem, bywa gorszy od faszyzmu.