Mlody zawsze się dzieli,ale tylko ze znajomymi, roznie bywa z obcymi nie jest tak odważny i się peszy.Tlumacze mu ze trzeba się dzielic,kiedy jesteśmy na placu a inne dzieci bawią się jego piłka czy używają hulajnoge, Gabrys często się sprzeciwia,i krzyczy"moje" wtedy mowie mu chwilkę dzidzia się pobawi i Ci odda ze to jego i żeby pozwolił, odpuszcza i nie ma nic przeciwko.Grunt to tlumaczyc:)Wszystko zależy od ludzi ostatnio syn tez chwile chciał na jeździku pojeździć to kobieta ewidentnie nie była zadowolona ze w ogóle go dotyka,wzielam go i tlumaczylam ze nie może tego wziąść bo to nie jego.Trudno bylo,byl płacz i histeria ale za chwile przeszlo.

No wlasnie funkcjonowanie w grupie, odnalezienie wlasnego miejsca w stadzie jest bardzo wazne. Mysle tez, ze dziecko potrafiace sie dzielic jest smielsze, pewniejsze siebie i juz jakos przygotowywane do doroslego zycia, ale czasem boje sie, ze traci na pewnosci siebie, czy poczuciu wlasnej wartosci w konfrontacji ze sknerami.
Tak jak mowicie, zycie na wsi, czesto w wielopokoleniowych rodzinach ksztaltuje w dziecku bezinteresownosc, hojnosc, opiekunczosc, odpowiedzialnosc, w miescie natomiast kazdy sobno sobie rzepke skrobie..

A odzew taki ze ho ho;)