Córkę ochrzciłam z paru względów. Jeszcze dłuuugo przed poczęciem Młodej kłóciłam się z mężem (wtedy jeszcze partnerem) o to, czy byśmy ochrzcili nasze ewentualne dziecko, czy nie. Ja byłam absolutnie na nie, J. absolutnie na tak. W końcu wyszło tak, ponieważ:

1) Nie chcę by Wiktoria w przyszłości miała jakiekolwiek problemy w przypadku np. ślubu kościelnego, gdyby takowy chciała wziąć.

2) Duży nacisk ze strony rodziny mojej i męża. Ze strony męża samego również. Ogólnie zostałam "zakrzyczana", nie za wiele miałam do powiedzenia w tej kwestii, więc odpuściłam.

3) Sama zostałam ochrzczona, przyjęłam komunię, a później po wielu rozmowach z moją mamą zadecydowałyśmy, że nie ma sensu bym chodziła do kościoła, jeśli nie czuję takiej potrzeby. Przyjęcie tych dwóch sakramentów nie przeszkadza mi absolutnie w byciu osobą niewierzącą z natury.

To tak odnośnie "Dlaczego kobiety chrzczą swoje dzieci, pomimo, że do kościoła nie chodzą". :)

patrycjo zaglądnęłam jeszcze raz na twoją sondę żeby zobaczyć jak odpowiadają koleżanki. Ja jestem osobą wierzącą ale nie tak przesadnie żeby latać co drugi dzień do kościoła, jak chce to sie pomodle w domu, a nie raz zdarza mie i w święto nie iśc bo tak wypadnie. Myslę że Bog nie ocenia nas za to czy chodzimy do kościoła czy nie. Po cc okragły miesiac nie byłam w kościele bo sie ledwo ruszałam, przy małym byłam tak zmeczona że nawet nie miałam czasu na porządną modlitwe i bardziej niż wyrzuty sumienia czułam potrzebe żeby iśc do kościołą. Ale przez całe swoje grzeszne życie (bo mam wiele na sumieniu) przekonałam sie że Bóg jets moim przyjacielem i gdyby nie On to byłabym w czarnej dupie. Wiem o tym bo wiele moich próśb zostało wysłuchanych, chociaż wcale na to nie zasługuję