Tak, miałam takie myśli... Pracował w domu, bo miał warsztat a mimo to wiecznie go nie było, jak wstał pierwsze co leciał do rodziców na góre, z dzieckiem tylko się bawił jak myśmy byli pokłóceni.... my teraz mamy rozłąkę, i chyba nam to wyjdzie na dobre... Ale mam też kolezankę co też chciała odejsc... i wkoncu wyprowadziła się do mamy, po kolejnej kłótki, tydzien czasu zadzwonił, i pojechał po nią z dzieckiem i od tamtej pory człowiek zmienił się nie do poznania, pomaga sprzatać, przy dziecku itp... Więc może jakaś rozłąka w waszym przypadku jakaś dłuższa?

Chyba tak bedzie najlepiej.. Dzis jeszcze z nim porozmawiam ale podejrzewam ze bedzie tak jak zawsze... :(

Ale powiedz mu, że masz dość takiego życia, żeby on wiedział dlaczego chcesz tak postąpić.

Powiem tak 5 lat razem dziecko 7 miesięcy z nami ojcem jest super ale partnerem niestety nie kiedyś nawet nie 5ak dawno temu przed zajściem w ciążę gadaliśmy nocami talenie itd choć już wtedy klutnie były średnio co miesiąc wiecenie problemy teraz kłótnie co tydz lub częściej czuje się samotna i tez myślę o rozstaniu nawet mu już grozę ale nic siebie z tego nie robi zobaczymy może się jeszcze dogadamy mam taką nadzieję

Juz mu nie raz mowilam ze mam dosc, raz jak juz zaczelam sie pakowac to wtedy sie ogarnal - ale nie na dlugo... Klotmie u nas tez sa czesto (nawet chyba za czesto..)

Jedynie co jeszcze tak mnie gnebi/trzyma.. - mamy prawie 8mies coreczke, wyprowadze sie do rodzicow na jakis czas ale co dalej :(

Tak, zdarza się. Tymczasowa rozłąka, taka na przetrzymanie i sprawdzenie czy mu zależy, to chyba dobry pomysł. W moim przypadku jest to niemożliwe, nie miałabym gdzie pójść z dzieckiem, a Zuzy nie zostawię nawet na krótki czas... Może dało by mu to do myślenia

Dla mnie na trudne chwile pomaga takie coś . Przestaje patrzeć co on robi dla mnie i czy się stara czy nie. Ja daje z siebie wszystko,nie czepiam się i nie awanturuje, na jego czepianie się nie odpowiadam czepianiem i zaraz mu się wstyd robi bo łapie ze w nim jest problem i się uspokaja.